- Noldu Arthur bir sıkıntı mı var
- Evet şatoya gelmem lazım
- Çok mu önemli
- Evet Bayan Olivia
- Bugün akşam sana çağrı göndericem ordaki denileni yaptığında şatoda olursun
- Tamam Bayan Olivia
Telefonu kapatıp derin bir nefes aldım üstüme rahat bişeyler giyip restoranda indim kendime yemek sipariş ettim ve yine masama Adelina oturdu
- Adelina senle uğraşcak halde değilim
- Noldu sinirlendin mı
Diyerek güldü. Birşey demeden ayağa kalktım ve Adelina kolumu tuttu
- Kolumu bırak ve beni rahat bırak!
Adelina hem korkmuş hemde şaşkın bir şekilde yüzüme bakıyordu bir saniye bile durmadan odama çıkıp sigaramı aldım ve balkona çıktım bi dal çıkarıp yaktım Bayan Olivia'nın yaptığı şeyi hala aklım almıyordu sigarayı içtikten sonra güzel bir banyoya girdim çıktıktan sonra üstüme beyaz bir gömlek altıma siyah bir kot giyindim ve telefonuma bildirim geldi Bayan Olivia çağrıyı göndermişti ve vakit kaybetmeden denileni yaptım kısa bir sürede şatonun kapısına geldim hızlı bir şekilde Bayan Olivia'nın odasına daldım Bayan Agnes de odadaydı beni görünce şaşırmıştı
- Ne oldunda bu kadar sinirlisin Arthur
- Senin yaptığın canilikten dolayı!
Sen aslında sadece kendini düşünen bir insansın insan demekte bin şahit ister yaptığın herşeyden haberim var Olivia
- Neyden bahsediyorsun sen ve benle bu şekilde konuşmaya nasıl cüret edersin !
- Sen artık benim için bir hiçsin Olivia bu yaptıklarını vampirler öğrendiğinde nolucak acaba
Bi anda gözlerim karardı ve gözlerimi bodrum'da açtım karşımda Olivia vardı ellerim bacaklarım bağlanmış bir durumdaydı Olivia uyandığımı görünce sırıttı
- Beni rahat bırak
- Bırakmıyorum ve kimseye söylemiceğine emin olana kadar burdasın
- Korktun demi
- Senden korkmam ben Arthur
- Görücez
Aradan bir saat geçti ve gelen giden yoktu kapı sesi geldi ve odaya Olivia değil Adelina girdi ikimizin yüzündede şok ifade vardı
- Senin burda ne işin var
- Asıl senin ne işin var burda
Yanıma geldi ve elimi çözecektiki odaya Olivia girdi
- Naptığını sanıyorsun Adelina
- Hiçbirşey yapmıyorum
- Kesin öyledir
Diyip Adelina'yı tutup sandalyeye oturtturdu ve elini bacağını bağladı
- Aferim sana gizli gizli yapsana
- Ne yapmamı bekliyorsun görünmezlik pelerini giyiptemi kurtarıyım seni
Sinirli sinirli baktım ve önüme döndüm biraz vakit geçtikten sonra uykuya daldım sabah kalktığımda boynum ağrıyordu etrafa göz gezdirdikten sonra gözlerim uyuyan Adelina'yı buldu uyurken bile çok güzeldi burada hala neden olduğunu bilmiyorum ama vampir olabilir diye şüpheleniyorum bı anda kapı açıldı ve içeriye Bayan Agnes girdi ağlıyordu hemde bana özlem dolu baktı fark ettiğimde şaşırmıştım bana hep özel davranırdı bunu hala anlamadım yanıma geldi
- Noldu Bayan Agnes?
- Sana birşey söylemem gerekiyor Arthur
- Dinliyorum
- Hani senin ailen seni bırakmıştı uzun zaman önce
- Evet
- İşte seni bırakan ailen
Duyacağım şeyden çok korkuyordum
- Annen benim...
