My hero, Michael.

11.

Nathalie POV
De rest van de avond verliep best rustig. Joost had nog een verrassing, iets met *********** ofzo (A/N wat er gebeurde lees je in mijn andere fanfic, The Legend of Pirates ;D), waar ik trouwens niet veel van snapte, hebben we besloten om nog even bij de afterparty te gaan kijken. Het is best druk en er komen gelijk weer fans aanlopen. Natuurlijk worden er nog foto's gemaakt en handtekeningen gegeven. Dan vind Harm het wel weer genoeg geweest en lopen we weer naar ons hoekje.

Julia en Anne zijn echt heel erg hyper en beginnen te dansen (A/N Credits to Julia moehahaha). Dan staat Michael op en begint ook mee te doen. Opeens pakt hij mijn hand en trekt me mee. En daar staan we dan, samen te dansen. Dan pas staat de rest ook op en beginnen we met zijn allen te dansen. Na ongeveer 10 minuten gaat Julia uitgeput op de grond zitten. De rest volgt en heel even is het stil, omdat iedereen uitgeput is. Dan begint Michael te grijnzen. "Waar gaat de wereld heen?" Grijnst hij. "Selfie!!" Roept Julia ineens. Iedereen gaat leuk staan en Michael slaat zijn arm om me heen. STOP DAAR NOU EEN KEER MEE!! Mijn fangirl hoofd is echt RIP nu. Maarja.

Na ik weet niet hoeveel poses en selfies vindt Jeremy het wel genoeg geweest. We gaan weer zitten en het is even stil. Dan neemt Milan het woord. "Wat zouden jullie ervan vinden als we nog een keer met zijn allen af zouden spreken?". Die zag ik niet aankomen. In elk geval niet van Milan. "Wow ehm... Ja leuk!" Zeg ik. De rest stemt ook in, en we spreken gelijk een datum af. Pas als we zeker zijn dat iedereen kan, gaan de gesprekken verder. De avond is nu echt bijna ten einde maar niemand wil weg.

"Shit!" Roept Bente ineens. "Ik zou om half 12 thuis zijn!" Het is nu al kwart voor 11.... En we moeten een klein uurtje in de trein. "Shit!" Roep ik ook. "We moeten gaan..." "Dan gaan wij ook..." Zeggen de meesten, dus lopen we met zijn allen naar de uitgang. De genen die moeten gaan lopen mee richting het station, de rest blijft bij de uitgang. Na veel gezwaai en knuffels gaan we weg.

Eenmaal bij het station hebben we nog 15 minuten voor onze trein aankomt. Genoeg tijd dus. Helaas moet Michael in een andere trein... Hij geeft me nog een laatste knuffel en fluistert: "Snel afspreken hé?!" Voordat hij de trein instapt, die net wegrijdt. Ik weet nu al dat ik hem ongelofelijk veel ga missen! Maar één voordeel is dat we nu in ieder geval kunnen appen...

-----------------------------
Hey!
(Iets over excuses en weinig tijd en veel huiswerk. En ook iets over dat het ongeloofwaardig klinkt. En iets over inspiratieloos. En over dat de personen in dit verhaal IRL super lief zijn. En hoe interessant dit niet is.)
Xxx