ဘိလပ်ပြန် မထား

Part 6

လွန်ခဲ့တဲ့ အတိတ်ကာလတွေမှာ

မထားခင် ဆိုတာ လူငယ်ဘဝကို တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့ မိန်းမပျိုလေး တယောက်သာ
ဥစ္စာဓါန ကြွယ်ဝတဲ့ ဖခင်​ဖြစ်သူရှိတာကြောင့် စစ်အတွင်းမှာကျောင်းတက်ခဲ့ရပေမဲ့ ​
သူမ အတွက် ပင်ပန်းဆင်းရဲတယ်ဆိုတဲ့ စကားနဲ့ တခါမှ ထိတွေ့မှုမရှိခဲ့ရာ အလွန်သက်သာသော အခြေအနေနှင့်နေထိုင်ခဲ့ရ၏။
သို့ရာတွင် လှတဲ့ပန်းကို လိုချင်သူပေါများတာကလဲ ဓမ္မတာပင် ဖြစ်၏။
ထိုသို့ပေါများလှသည့် လူများအထဲမှ မထားခင်သည် သူမနှင့် အတန်းတူ ရွယ်တူ ခင်မောင်ကြီး ဆိုသည့် အမျိုးသားကိုမှ ရွေးချယ်ခဲ့လေသည် ။

ထိုရွေးချယ်ခြင်းသည် ကောင်းသည်လား ဆိုးသည်လား ဆိုတာကိုတော့ သူမ ဖခင် ဦးစိန်တိုးကသာလျှင် သတ်မှတ်ပေးခဲ့လေသည်။

"ဘာလို့လဲ ဖေဖေ ၊ငွေရှိမှလူရာဝင်တယ်လို့ ဘယ်သူတွေကများ ဖေဖေ့ကို ပြောလိုက်သလဲ။
အဆင့်အတန်းတူမှ မေတ္တာရှိလို့ရမယ်။ ဘယ်လိုသူတွေကသတ်မှတ်လိုက်တာများလဲ...အချုပ်အနှောင်တွေနဲ့ နေရတာမှသာ အဆင့်ရှိတယ်လို့ ....​"
တိုးညှင်းစွာ ရှိုက်ငိုသံများသည်
ဓာတ်စက်မှ သံစဥ်များကသာ ဖုံးလွှမ်းသွားတော့၏။

............................................................

မမထား နောက်ကို တခဏကြာမှလိုက်သွားတော့ ဟန်သာ လှေကားပေါ်ကအဖြူရောင်အရိပ်လေးကိုဘဲ တွေ့လိုက်ရတယ်။
'မစိန်'
ဟန်သာ ခေါ်လိုက်ပေမယ့် မစိန် မျက်နှာကောင်းပါ ဝမ်းနည်းရိပ်တွေဖုံးလွှမ်းနေသည့် ပုံစံဖြင့်
"​​ဟန်သာ ​ဘာပြောချင်လို့လဲ"
"ဟို ဘာမှမလိုချင်ပါဘူး ဘာကူပေးရမလဲ မေးမလို့ပါ"
"စျေးကပါတဲ့ကြက် ခုတ်ပြီးသားလေးတွေ ရေဆေးပေးပါ ကျမ မီးမွှေးနှင့်ချင်လို့လေ ဒီနေ့မှ မီးက တောက်ဖို့အရေးမမြင်မိဘူး"
"ဟုတ် ရတယ်"
မမထား အကြောင်း​မေးချင်ပေမဲ့ တစ်ဖက်က စပ်စုလိုက်တာလို့ အထင်ခံရမှာစိုးသည့်အတွက် ကူညီဖို့သာလုပ်လိုက်တော့သည်။
ကိုတွေခေတ်လို CPကြက်တွေ ဟန်းချိန်းတွေ မရှိသောကြောင့် ခြံမွေးဗမာကြက် စစ်စစ်တွေဖြစ်လိမ့်မည်။
အိမ်ဘေးက စဥ့်အိုးနားသွားကာ ဆေးစရာရှိတာ ဆေးရင်း အပေါ်ထပ် ပြတင်းပေါက်ဆီ လှမ်းကြည့်မိသည့်အခိုက် သီချင်းသံလဲ လွင့်ပျံလာလေပြီ သေချာတာတော့ မမထား အနားယူနေပြီထင်ပါတယ်...