AmerikanCA Korku Hikayeleri

- baslangic -

her zamanki gibi yaz kursuna gidiyordum ve canim asiri sıkılıyordu icimde tamamen alistigim subeden ve yakin arkadaslarimdan ayrilmanin buruklugu vardi. ben bu düsüncelere tamamen kapilip gitmisken nihayet kursa vardim. hava cok sıcaktı ve tum bunlar yetmezmis gibi canım cok sıkılıyordu. tam o ucubelerin oldugu sinifa girip kulakligimi takip, cantamdan henuz cikardigim mangami okumaya baslamistim ki birden birinin asiri gurultulu bir cigligiyla siniftaki herkes gibi basimi cevirdim. revsan hoca ustu basi kan bir sekilde üstümüze geliyordu. noldugunu pek anlayamamistim ama hemen ordan cikmam gerektigini biliyordum. tam ne yapmam gerektigini düsünürken revsan hocanin ve birkac suratini bilsem de adini bir turlu animsayamadigim ogrencilerin kapiya yakin olan ogrencileri isirmaya calistigini/isirdigini gordum. kapidan gidemezdim tek bildigim buydu. aniden gozum pencereye ilisti ve direkt olarak pencereye yonelip actim ve bahceye atladim. zaten zemin katta oldugumuz icin kucuk bir cizik harici pek bir seyim yoktu. normalde olsa kendimi yerlere atip bayilma taklidi yapacak olan ben o an onu düsünemeyecegimin farkindaligiyla hemen duraga dogru kosmaya basladim. deli gibi kosuyordum. sansima ilk gelen araba kendi semtimin arabasiydi. ve hemen arabaya atladim. derin düsünceler ve yuksek seviyede bir korku icerisindeydim. ben tam düsüncelere dalip gidecekken araba birden durdu ve birinin donusum gecirmeye basladigini farkettim bu her neyse cok hızlı yayılıyordu. kaptandan kapiyi acmasini istedim inecegim yere cok da uzak bir yerde degildi. arabadan yuksek sesli cigliklar geliyordu, asagi yukari olan seyleri tahmin edebiliyordum. aklima annemler geldi acaba onlar napiyorlardi? tum bu yasananlardan haberleri var miydi? ya da coktan birinin yemi olmuslar miydi? bu düsünceler ve son düsüncem yuzunden icime dusen kurt ile beraber kosmaya basladim. 10 dakika kadar kosmustum ki birine carpip düstüm. ama bu carptigim kisinin tanidik biri oldugunu anlamam o kadar da uzun surmedi. o uzun sari parlak saclari tanimamak mumkun degildi. carptigim kisi eski dershane subemden yakin arkadaslarımdan jehatti! suvarilerin deyimiyle hacli ordusu baskomutani prenses jehot! o da en az benim kadar sasirmisti. hemen elini uzatip yerden kalkmama yardim etti.

- sima? ne yapiyorsun sen burda?

- zombiler.. revsan hoca.. annem.. siz? tanrim sukurler olsun iyisin! 

boyle diyip hizlica jehata sarilip aglamaya basladim. gorduklerim atlatilmasi kolay seyler degildi. ozellıkle bu zamana kadar yaptigi en cilginca sey komsunun kapisini calip sonrasinda kosarak saklanan ben gibi biri icin daha da zordu. jehat pek noldugunu anlamadi ama o da bana sarilip sakinlestirmeye calisti.

- sadece ben degilim ruya da burda simdi noluyor duzgunce anl-

o daha cumlesini bitirmeden arkasinda telefonla konusan ruyayi gordum. sükürler olsun o da iyiydi. kosarak ona sarildim. yine annesini aramis birilerini cekistiriyolardi. ruyanin annesine bayiliyorum gercekten ama suan bunun sirasi degıldı ruya da agladigimi gorumce cok sasirdi ve hemen telefonu kapatti.

- sima? senin ne isin var burda? ay anne yok sana demedim ben seni arayayim birazdan tamam mi? opuyorum gorusuruz.

jehatla ruya bana tip tip bakiyolardi ne oldugunu anlamaya calisiyorlardi ben ise salya sumuk agliyordum. ancak yasananlari hatirlayinca cok vaktimizin olmadigini ve bu yaptigimin cok sacma oldugunu farkettim. ve hemen gozyaslarimi sildim.

- size ne oldugunu yolda anlatacagim ancak cok vaktimiz yok lutfen sadece beni takip edin. dedim ve onlari o an aklima gelen en sakin ve guvenli olabilecegini dusundugum yere yani bizim binanin o taraflara goturmeyi dusunuyordum. 

- e ama f2 gelecek birazdan kanka nereye gidiyoruz hava cok sicak.

- yahu baslatmayin f2'nize de gunesinize de gunesten olmezsiniz ama zombiler sizi oldurebilir ve bunun olmasini hic istemem dedim. 

ikisi de ne dedigimi anlamamislardi hala bana bos gozlerle bakiyolardi tam o anda korktugum oldu ve etraf ciglik sesleri ve kan goruntulerıyle dolmaya basladi. 

- EYVAH! GEC KALDİK! KOSUN! 

ikisinin de yavrularimmis gibi elini kapip kosmaya basladim. hala ne dedigimi anlamamislar gibi gorunuyordu ama bu sefer hic bir sey demeden deli gibi kosmaya basladik. ana caddede olaylar pek buyumeden hizlica bizim sokaga ciktik ve bizim binaya dogru kostuk nefes nefese hizlica bizim binanin kapi sifresini actim ve iceri dalip ilk gordugumuz merdivene hemen kendimizi attik. suanlik guvende oldugumuzu düsünüyordum. simdi sira benden mantikli bir aciklama bekleyen jehat ve ruyaya her seyi en basindan aciklamadaydi...