Ölüm Kartı

bölüm 1

Sabah alarmın sesiyle uyanıp, banyonun yoluna koyuldum. Duş alıp kıyafetlerimi giydim. Siyah saçlarımı at kuyruğu yaptıktan sonra evden çıktım. Sabahları kahvaltı yapmayı sevmiyorum, bana yalnızlığımı hatırlatıyor. Uludağ üniversitesi uluslararası ticaret ikinci sınıf öğrencisiyim. Gitmek istemiyorum ama amcam zorla gönderiyor. Normal bir hayatımın olmasını istiyormuş, yaptıklarımı bir duysa kemiklerimi kırar şaka değil cidden kırar.

Arabama binip okula gelirken yanımda bir araba durup yarışmak istediğinin sinyalini verdi. İşte bana bunlarla gelin. Kime bulaştığını bilmiyosun, bastım gaza. Bana tam yetişicekken izin vermedim geçmesine önüne geçtim. O sola ben sola o sağa ben sağa. Sonunda okula geldim tabikide kazanan benim.

Arabayı parkettim yarış yaptığım siyah scirocconun sahibi de yanıma parketti. Arabadan inip okula doğru yürürken arabanın sahibi inmişti. Uzun boylu, keskin yüz hatlarına, sahip yeşil gözlü, yakışıklı bir çocuktu bu okulda ilk defa görmüştüm onu. Bana doğru bakıp;

-Bir bayana göre iyi bir yarıştı. diyerek dudaklarını kıvırdı ve yoluna devam etti.

Cevap vermeye tenezzül etmedim. Zaten uğraşıcak bir ton işim var. Okul bitti arabama binip amcamı ziyaret etmek için dövüş okulumuzun yolunu tuttum bu arada amcamın adı cengiz babam ekrem öldürüldükten sonra o işletmeye başladı. Bana ikinci bir baba gibi oldu yüzümü o olaydan 5 yıl sonra güldürmeyi başardı eskisi gibi olmasamda eskisinden daha iyiyim.

Sonunda geldim amcama sarılıp öptüm halini hatrını sorup dövüş okulunda gezinmeye başladım.

Efeyi görünce mutlu olmuştum genelde bu saatte gitmiş olurdu efe benim kardeşim gibidir beni güldürmeyi başaran diğer bir insanda odur. Çok iyi dövüşür her şeyi birlikte öğrendik bugüne kadar ikimizde birbirimizi yenemedik ne o pes eder ne ben ikimizde hastanelik olana kadar devam ederiz. Biraz alıştırma yapıp okulun kafeteryasına oturduk birlikte çay içip muhabbete koyulduk. Bir ara ikimzde sustuk. Efe başladı konuşmaya.

-Aslı maskeli adamı tanıyan birisini bulmuş olabilirim.

-Nasıl yani bugüne kadar öldürdüklerimin hiç birisi bilmiyodu o nasıl bilicek.

-Emin değilim aslı ama bir bakmalıyız sanırım.

-Tamam ne duruyoruz gidelim hemen.

-Aslı yarın gideriz amcan anlamasın hem duyarsa napar biliyosun.

-Peki tamam efe. Adam hakkında ne biliyoruz?

-Adam mafya babasıymış çok büyük çapda değil ama sakın tek başıma gideyim deme birlikte gidicez.

-Tamam adresi filan var mı?

-hepsi kağıtta yazıyor. diyere bir kağıt uzattı.

Hemen adresi kafama kazıyıp efeye görüşürüz diyerek arabama atladım.

Efe üzgünüm katile bu kadar yakınkan bir gün daha bekliyemem dedim ve verdiği adrese doğru gitmeye başladım. Arabayı parkedip binaya doğru yürümeye başladım. Bir el kolumu tutup beni geri çekti. Ona doğru döndüğümde efe kızgın bir suratla karşımda duruyodu. Kızgınlıktan kıvırcık saçları düzleşmiş mavi gözleri siyah olmuştu.

-Ben malımı tanırım aslı ben sana birlikte gidicez demedimmi peşinden gelmesem kendini öldürtüceksin. Ölürsen intikamda kalmaz biliyosun dimi katile bu kadar yaklaşmışken hata yapma.

-Efe o ailemi öldürdü o herşeyimi aldı benden katlanamıyorum 5 yıldır uğraşıyorum ama adamın hakkında hiç bir bilgiye sahip değilim artık 1 gün bile katlanılmaz geliyor. İntikamımı almak istiyorum.

Konuşurken ağlamaya başlamıştım. Efe yüzümü ellerinin arasına alıp

-Ağlama çok çirkin oluyosun cidden karizman filan kalmadı. diyerek gözyaşlarımı sildi. Biraz durduktan sonra konuşmaya başladı.

-Aslı intikamını birlikte alıcaz unuttunmu 5 yıl önce birbirimize söz verdik intikamını birlikte alıcağımıza dair. Aslı benimde bir ailem yok biliyosun bir kaza sonucu öldüler ben intikamlarını alamıyorum kader bu nasıl alabilirim ama senin intikamını alıcaz aslı, senin intikamını birlikte alıcaz, her şeyin üstünden birlikte gelicez. Şimdi arabaya benimle biniceksin, burdan gidicez, daha fazla bilgi bulup tekrar gelicez ölmeye değil öldürmeye.

diyerek kolumdan tutup arabaya bindirdi. Arabada ikimizde sessizdik. Beni eve bırakıp.

-Arabanı getirtirim. Sen şimdi yat uyu dinlen yarın okulun var kendine iyi bak iyi geceler aslı. Birde unutmadan sakın ağlama, sana gülmek her zaman daha fazla yakışmıştır. diyerek sıcacık gülümseyişini attı.

İstemsizce gülümsedim ona bakarken.

-İyi geceler efe teşekkür ederim.

-Sana bakmam görevim intikamdan vezgeçiremedim, bu yüzden seni yalnız bırakamam. Buna gönlüm izin vermez aslıcım ne beni üz ne kendini bu kadar hüzün yeter bizde mutlu olmayı hakediyoruz az kaldı mutlu olmamıza.

-Dikkatli sür. dedim gülümseyerek

-her zaman dikkatliyimdir.

diyerek arkasında bıraktığı gürültüyle gitti. İçimden ukalayıda unutmayalım diye geçirdim.

Eve giresim yoktu biraz yürüyüp nefes almak istedim. Cadde boyu yürürken karşıma sabah okulda yarış yaptığım çocuk çıktı. Bana bakıp gülümseyerek

-Hızlı ve güzel dedi

Zaten halim yoktu bide seninle uğraşamazdım sinirli sinirli bakarak evime doğru yürümeye başladım. Arkamdan öfkeliymişte diyip gülüşünü duydum.

Sonunda evdeydim kendimle baş başa kalmıştım. Ağlamak istiyordum ama gözümden yaş akmıyodu göz yaşlarım kurumuştu artık o olayın üstünden ama kalbime verdiği acı hala aynıydı ne bir eksik ne bir fazla sadece intikam ateşi daha fazla yanıyordu içimde. Düşünürken uyumuşum.

Sabah uyandım neyseki haftasonuydu. Duş alıp üstüme t-shirt ve pantolonumu geçirdim. Evin karşısına geçip pastaneden poğça alıp yedim sonra arabaya binip dövüş okulumuza geçtim.

Boş vakitlerimi hep dövüş okulunda antreman yaparak geçiririm. İntikam yolunda neylerle karşılaşacağımı bilmiyorum bu yüzden en iyisi olmalıyım. 15 yaşımda amcamdan ricada bulunarak çok iyi bir hocadan kung fu eğitimi almıştım hızımı artmıştı bunun sayesinde hız tek başına yetmezdi biliyorum bir süre boksla uğraştım. Efe de hep benimleydi biz birlikte büyüdük. Efe demişken oda gelmiş. Gidip ensesine vurup daha doğrusu vuramayıp halini hatrını sordum. Refleksleri her zaman çok hızlı olmuştur. Kolumu tutup direk kendine döndürdü.

-Aslıcım ensemden tikim olduğunu biliyosun dikkat etmelisin seni duvara fırlatabilirdim.

-hey hey sende kimmişsin beni fırlatıcaksın. diyerek kolumu kurtarıp karnına sağlam bir yumruk attım. Şakadan inliyip.

-Eyvah uyuyan aslanı uyandırdık.

ikimizde gülmeye başladık. Amcam girdi odaya.

-Çocuklar aramıza yeni birisi katıldı benim işim var biraz ilgilenirmisiniz?

-Tabiki amcacım sen hallet işini.

-Teşekkürler kızım. Odamda oturuyor şuan ben çıkıyorum.

-Tamam amcacım diyip yanaklarından öptüm.

odaya girdim ve gördüğüm kişi beni şaşırttı dünki yarışçı çocuktu.

-Sen hızlı, güzel ve öfkelisin bide başımıza dövüşcü çıktın anlaşılan. Gülerek konuşuyordu her zamanki gibi.

-Evet bu yüzden benimle alay etmek istemezsin. dedim soğuk bir şekilde.

-Haklısın baştan başlıyalım. Ben barlas.

elini uzattı.

-Madem buraya başlıyosun baştan başlıyalım bende aslı. Uzattığı elini sıktım.

İçten gülümseyerek konuştu

-Memnun oldum aslı.