Gözlerimi açtığımda, yanımda yatan annemi kanlar içinde gördüm. Anne diye bağırmak, ağlamak istedim. Hiç birisi olmadı sadece baktım, izledim tüm olanları; annemin vücudunun ve kafasının ayrı yerlerde duruşunu. Sanki tüm bunlar kabustu, oysa 10 dakika öncesine kadar mutlu bir aileydik. Ben babamla her zamanki gibi sohbet ederdim, annem bize yemek hazırlardı. Her şey ne kadar normaldi, şimdi ise annem ölmüştü. Vücudum, duygularım hissizleşmişti. Babamı aradım bomboş bakan gözlerle. Onu gördüğümde maskeli bir adamla konuşuyordu tek duyduğum şey; - Yanına bırakmayacağımı söylemiştim. demesiyle babamın kafasını uçurdu. Ondan sonrasını hatırlamıyorum. Gelelim bana, on yıl önceki savunmasız küçük saf kız artık yok. Sabahları okula giden normal bir hayata sahipmiş gibi duran, aslında yirmi yaşında kartlarla insanların hayatını sonlandıran eli kanlı bir katilim.
1 part