Bsd One-shott

Kunikida-sensei

Bsd fanları olarak Kunikida'nın aslında ajanstan önce metametik öğretmeni olduğunu biliyoruz fakat sadece bu kadar mı?

Bence değil zaten böyle düşündüğüm için bunu yazıyorum.

Burada yazan hikaye tamamıyla hayal ürünüdür ve herhangi bir novel veya açıklamada *şimdilik Kunikida'nın geçmişiyle ilgili bir açıklama görmedim. Yani herhangi canon bir tarafı yok.

Aşırı boş yapıyorum iyi okumalar~

Okul koridorlarını dolduran alt sınıflar şimdiden öğle yemeği yemek için yer arayışlarına girmişlerdi. Ara sınıflar eski sınıfından olanlarla sohbet ediyordu kimileriyse yeni arkadaş ortamı kurma çabasındaydı. Üst sınıflarsa artık ciddiyetin farkına varmış ve üniversite için hazırlık yapıyorlardı.

''HERKES SINIFLARINA!! ALT SINIFLAR SİZLERE DİYORUM, ÇOCUĞUM ARKADAŞININ SIRTINDAN İN, GEÇ ÇOCUĞUM SINIFINA HAYDİ!!''

Emir büyük yerden olunca ara sınıflar alışık oldukları sesin sahibiyle içeri girmişlerdi. Alt sınıflar aylak aylak yürüyerek ''kim bu herif?'' ''Sanane amk istediğim zaman girerim?!'' Veya ''çöp kovasına mi işeyelim?!'' Gibi şikayetlere bulunuyorlardı.

Onların şikayetlerini çocukluklarına vererek derin bir nefes verdi. Sarı uzun at kuyruğu alay konusu olmasına yetmiyormuş gibi böyle davranmazsa onunla flört edecek öğrencilerden korunmak için sert mizacından taviz veremezdi. Cebinden çıkardığı üzerinde ''idealler'' yazan deftere bir şeyler karalayıp saatini reflekse dönüşmüş alışkanlığıyla kontrol etti. Evet derse iki dakika içerisinde girmesi gerekiyordu. Ne daha geç, ne de daha erken. Dersine gireceği sınıfın önünde beklerken bir yandan saatini kontrol ediyordu. Diğer öğretmenler onun bu haline anlam vermeselerde sadece gülmekle yetiniyorlardı. İçeri girmesine 10 saniye kala sınıftaki öğrenciler geri sayıma başlamışlardı. Onlar sayarken havaya girerek ufak bir sırıtış yerleştirdi dudaklarına. Çocuklar hep bir ağızdan ''BİR'' diye bağırdığında kapıyı açarak hızla içeri girdi.

Tebeşiri kaptığı gibi günün tarihini tahtanın sağ üst köşesine bir kutu içerisinde yazdı. Çocuklar onun bu halleriyle ilk başlarda dalga geçseler de sonradan bu adama duydukları saygı iliklerine kadar işlemişti. Öyleki ''Kunikida-sensei yüzüme tükürse Yarabbi şükür derim.'' Gibi abartılı cümleler alt sınıflara kurdukları ilk cümlelerden biriydi.

''Pekala arkadaşlar açın bakalım defterleri.''

Sınıftan sessiz hayıflanmalar yükselirken tüm ciddiyetiyle sınıfı süzdü.

''Kiri-kun ayağa kalk bakalım.''

Arka sıralardan bir çocuk ayaklandığında elini asker selamı verir gibi alnına koyup hazır ola geçti.

''Söyle bakalım bize. Okulun ilk günü ders işlenir mi?''

''Tabiki hayır efendim.''

''Duyamadım ne dedin?''

''TABİKİ HAYIR EFENDİM!''

''DAHA YÜKSEK!!''

''HAYIR EFENDİM. İLK GÜN DERS İŞLENMEZ!!''

Ciddi konuşmaları sınıftakilerin daha da gülmesine sebebiyet verirken Kunikida sırıtıp gözlüklerini çıkardı. İşareti alan sınıf ikili sıraya geçerek okul bahçesine yürüdüler. Hepsi bahçeye dizildiğinde Kunikida tekrardan gözlüğünü taktı. Öğrenciler nefeslerini tutmuş yeşil not defterini çıkarmasını bekliyorlardı.

Ve bekledikleri gibi çıkan defterle beraber sevinç çığlıkları birbirine çarpan avuçlarının çıkardığı seslerle karıştı.

''Peki çocuklar hazır mısınız?''