Strokes of Love:

Chapter 3-Announcement

Today, the poster-making contest winner will be announced at Golden Dawn Academy. I feel so excited and a bit of nervous. I saw their artworks and I must say that they're all great artists.

“Good morning, Ladies and Gentlemen. Today, we will announce the poster-making contest winner.”

I know that we’re all deserving to win—except sa reyna-reynahan. She don’t deserve to win. I saw her poster, and I must say that she’s good at painting. But still, she don’t deserve to win.

“The third placer will receive a cash prize. Congratulations.. Ms. Florice Nicole Cordova!!”

nag-hiyawan ang mga alagad ni Cordova, habang ang kanilang reyna naman ay umiirap. I know she's dissapointed. Ganiyan na ganyan ang mga taong hindi marunong makuntento.

“The second placer will receive a cash prize, too. Congratulations, Ms. Anaszthacia Jane Batalier.”

Lumakas ang hiyawan dahil naki-sabay na rin ako. I like her to be my friend. She's cute and kind. She's soft-hearted, too. Last time, I saw her crying. Nasigawan raw siya ng mom niya sa phone. Hindi iyon sinasadya ng mommy niya pero para sakanya, it’s hurtful.

“First placer.... Mr. Larry Jace Cordova.”

Ito na ata ang may pinaka maraming fans. I know he’s handsome, talented, smart, and friendly, kaya maraming nag-mamahal sakanya.

Habang nakikisabay sa hiyawan, hindi ko mapigil ang sarili na hindi kabahan. Panong hindi ako kakabahan, isa na lang ang natitira. I don’t want to expect.

“And the last... THE POSTER-MAKING CONTEST WINNER... Yanji Lorrine Guttierez from Crawfordson University!!” proud na sabi ng guest speaker. Nalaman kong doon rin kasi ito nag-aral starting when she was a first year highschool until she finished college.

“Congrats, baby girl. I know you'll win this. What a great artist.” she proudly said.

I smiled at her. “Thank you so much for supporting me, ma’am. I didn’t expect to win this.””

Pagkatapos noon ay bumyahe na kami papunta sa school namin. Habang nasa bus ay naghihiyawan ang mga kaklase ko. Next week pa kasi malalaman kung sino ang mananalo sakanila. Yung essay writing contest naman ay sa next monday na rin. Si ate Norry ay nandoon sa isang bus dahil hindi na kumasya dito.

“Congraaaats!! I’m so proud and happy for you!” saad ng isa kong kaklase at agad naman akong nagpasalamat.

Nang marakarating sa school ay kinuha ko na ang mga gamit ko na nasa room dahil uuwi na ako. Excited akong ibalita ito kay mommy dahil ilalaban pa raw ako sa mas matataas na iskwelahan.

Pumara agad ako ng jeep at agad na sumakay. Kanina ko pa naririnig ang pag ring ng phone ko ngunit hindi na ako nag-abala pang kunin ito sa loob ng bag dahil marami ako hawak na gamit.
Binayad ko agad ang hawak kong pera sa conductor at saka bumaba.

Isang door bell ko pa lang ay agad nang bumukas ang pintuan namin. Mabilis akong naka pasok dahil bukas ang gate. Pagkapasok ko sa loob ay agad akong sinalubong ng yakap ni mommy.

T-teka, bakit parang umiiyak ang mommy ko?

“Mom, are you crying?”

“A-anak, wala na ang d-daddy mo..” nanginginig na saad ni mommy.

“W-what? Mommy, wag ka pong mag-biro ng ganyan.”

“Your grandpa called me.”

Matagal ng hiwalay ang parents ko. Pero kahit na ganoon, may paki-alam parin sila sa isa't isa. Naghiwalay lang sila ng dahil sa grandparents ko.

My mom told me that daddy died due to a car accident. It really hurts. I love my father. For me, he's the best father in the whole world.

Natapos ang maghapon ng nakaupo’t naka kulong lang ako sa aking kwarto. I cried a lot.

My phone rang. Hindi ko sana ito sasagutin, kaso, siguro’y nasa 20 missed calls na. I saw my grandpa's name. “Apo.”
Panimula nya.

“Lo, please tell me it's just a bad dream, lo, please. I’m begging you!” hagulgol ko.

Narinig ko ang pag sinok ni lolo.“I'm sorry apo. You need to go here. Your father wants you to see him for the last time. After that, you will finish your studies there. I’ll wait for you, sa'yo ipinamana ng daddy mo ang kompanya. Pag ako rin ay nawala na, ganon rin ang mangyayari, sa‘yo ko ipapamana ang mga maiiwan kong kayamanan. ”

“L-lo..”

Pagkatapos naming mag usap ay pinatay ko na ang aking cellphone. Kanina ko pa naririnig na tumatawag si mommy sa labas.

“Lorrine, you need to eat. Baka malipasan ka ng gutom at magkasakit ka. Makinig ka sakin, anak. ”

Rinig kong sabi ni mommy.

“Mom.. Please, ayoko muna po. Hayaan niyo muna akong mag isa.”
Narinig ko ang pag hinga ng malalim ni mommy.

“Okay, anak. Basta kapag na gutom ka may pagkain lang sa ref.”