Strokes of Love:

Chapter 4- Half-sister

Nailibing na si daddy. Masakit pa rin sa pakiramdam pero kinailangan ko ng umuwi sa Pilipinas para ipagpatuloy ang
Pagsali ko sa contest.

Malungkot akong nagpaalam kay grandpa and mamita. Malungkot rin sila sa pag alis ko.

Sinabi nila saakin na sa susunod na pag balik ko rito ay ako na ang mag-aasikaso ng kompanya namin. Um-oo nalang ako dahil wala naman silang ibang aasahan kundi ang panganay nilang apo.

Larry's Point of View

I was looking for Lorrine for the whole week. I didn't see her since last week. She didn't even answered my calls. I tried to asked her classmates but they didn't also know if where she is.

I tried to dial her number once again, but she didn't answer it, so I decided to go to their house-yes, I know where she lives.

Naka-tatlong door bell na ako pero wala paring bumubukas ng gate. Siguro ay wala talagang tao rito. Baka may inasikaso lang sila ng family niya kaya wala siyang paramdam.

My phone rang. I know it was my dad. He's still looking for me. Last time na nagkita kami ni dad noong pag-aaway namin. Pinagalitan niya ako hanggang sa marindi ako. May mga sinasabi siyang hindi ko naman alam kung ano. Ang isang bagay lang na tumatak sa isip ko ay ang sinabi niyang kailangan kong tumulong sa kompanya. Wala akong alam pag dating sa pag-aasikaso ng kompanya namin. Hindi ko alam kung alam na ni daddy na sumali ako sa isang sikat na frat.

Hindi tumigil ang pag tawag ni daddy kaya naman sinagot ko na ito. "What the hell, Larry!? Where are you!?" galit na pagkakasabi niya.

"Tss. You don't need to know."

"How dare you! Wag mo akong gaguhin, Larry! Alam kong sumali ka sa isang frat. Hindi mo alam kung gaano kadelikado!"

Napa irap ako sa sinabi niya.
"Simula nang sumali ako ay alam ko na kung gaano ito ka-delikado. Don't worry about me, dad. I can handle myself." Saad ko at saka pinatay ang tawag.

Narinig ko ang pag-bukas ng gate. Huh? Akala ko ba walang tao rito?

"Good afternoon, ma'am. Dito po ba nakatira si Lorrine?"

"Yes. Why? Boyfriend ka ba ni Lorrine?" tanong niya sa akin. Nakita niya ang pagkabigla ko sa tanong niya. "No po. I'm just... her friend."

"Wala ang kapatid ko dito. Mamaya pa siya uuwi." sagot niya saakin.

"What? Where is she?"

"Nasa states. Her daddy died last week."

Nakaramdam ako ng awa para kay Lorrine.

"Oh. I'm sorry to hear that."

Magpapa-alam na sana ako sakanya ngunit nakita kong papalapit ang isang babae. Diretsong naka tingin ito sa mga mata ko.

"Larry?"

"Hi."

"Why are you here?" takang tanong niya.

"I'm just.. Looking for you. Last week ka pa raw absent sabi ng classmates mo. Hindi ka rim sumasagot sa tawag ko. That's why pumunta ako sa bahay mo."

"Paano mo nalaman ang tirahan ko?"

"Uh.. Your classmates told me." I lied.

"Classmates? Hindi ko alam na sinabi ko pala sakanila. Uhm.. pasok ka muna." pag-alok niya saakin.

"No.. Aalis na rin naman ako. Thank you sa time and thank you rin sa kapatid mo."

Norry's pov

WHAT. THE. FUCK! bakit sinabi niya 'yon!? Oh my God! Hindi ko alam kung alam na ba ito ni Yanji.

Yes. She's my sister. My half-sister. That's why I loved her more than anything. Anak ako sa unang naka-relasyon ni mommy. Bago niya makilala si tito Emmanuel ay pinanganak niya na ako. Maagang nabuntis si mommy. Sa edad na 25 ay nabuntis na siya ng isang mayamang lalaki. May-kaya rin ang family ng mommy namin, but my dad's family is powerful. Iniwan niya kami ni mommy at sumama sa ibang babae.

Nang makilala ni mommy ang daddy ni Yanji, naging maganda ang pagsasama nila. Tinuring niya ako na parang tunay na anak. Ngunit si tito Emmanuel ay nanggagaling rin sa makapangyarihan na pamilya. Maraming koneksyon ang pamilya niya kaya nalaman ng grand parents ni Yanji na mayroon ng anak si mommy kaya nagalit ito. Ikinasal si mommy kay tito Emmanuel pero nag hiwalay rin dahil sa ayaw ng magulang niya kay mommy. Nang mangyari iyon ay nasa apat na taong gulang na si Yanji. Isinama siya ng daddy niya sa ibang bansa dahil ito rin ang kagustuhan ng parents ni tito Emmanuel. Gusto nilang makasama ang kanilang panganay na apo kaya matagal kaming nawalay nina Yanji.

Sobrang sakit na makita ang kalagayan ni mommy noong panahon na 'yon. Durog na durog na siya kaya sa tuwing makikita ko ang malungkot niyang ngiti, agad rin akong nadudurog. I love my mom.

Matapos ang fourteen years, bumalik na si Yanji sa Pilipinas. Kilalang kilala niya ang mommy pero ako? Hindi. Nakalimutan niya kung sino ako. Nakalimutan niya na kung kaano-ano niya ako. Masakit. Sobrang sakit nito.

Hindi iyon ang ini-expect kong manyari kapag nakabalik na siya saamin. Ang akala ko, hahagkan niya ako at hahalikan sa pisngi, pero iba nangyari. Sinundo namin siya ni mommy sa airport noon. Manghang-mangha ako sa angking ganda niya.

Flashback

"Hi, anak. Welcome back! Finally, nakita rin kita after many years! I missed you so much, sweetie!!" Masayang saad ni mommy.

"I missed you more, mommy. Let's go home now! I have a gift for you." masayang saad ni Yanji.

Hindi ko alam kung bakit biglang sumakit ang damdamin ko. Dire-diretso siyang naglakad habang hawak ang bewang ni mommy. Nilagpasan lamang ako nito na para bang hindi niya na ako nakikilala.

End of flashback.

I missed her. Kahit na ngayong magkasama na kami ay namimiss ko parin siya. Ang baby Yarrine ko. I used to call her that.

"Ate, are you okay?" she asked me.

"Yes. Why?"

"You're spacing out." saad niya.

"Ate, can I ask you something?"

"Sure."

"Ano nga yung sinabi kanina ni Larry? Bakit niya sinabing kapatid kita?" aniya.

"Because you are, my baby Yarrine."