Historia jone

Elena's POV

Pse u largua keshtu?Kaq i ftoht.Thjeshte nuk i kuptoj meshkujt njehere veprojne sikur te pelqejne ose me shume dhe njehere sikur ti nuk ekziston fare per ta.Me ka ngelur vertet ne mendje ky djalosh simaptik,me kujtohen kontaktet tona me sy.Nuk e di nese do ta takoj perseri por e ndjej nevojen ta kem prane edhe pse nuk di asgje per te.Ora tete e darkes dhe un po behem gati te dal me Nataline buze detit per nje xhiro.Dielli po perendon dhe jeta eshte thjeshte perfekte edhe pse motra ime e vogel eshte shume e merzitshme.
-Elenaa kur do dalim ,edhe sa do te te pres?!
-Natali behu e duruar ose qendro ne shtepi.Ti zgjedh.
Deti eshte i qet dhe qielli eshte i kthjellet.Natali largohet per te takuar nje Amlen e cila rrjedh nga nje familje teper e dashur per ne.Une vazhdoj xhiron buze detit,habitem kur rastise prap me djalin misterioz Daniel.
-Uu zonjusha bukuroshe Elena rishfaqet perseri ne jeten time!
-Ckemi Daniel!
-Do bejme nje xhiro bashke ?
-Sigurisht dhe faleminderit qe me mbrojte sot shume e sjellshme nga ana jote.
-Asgje e kam per detyre te mbroj femrat.Me beso e di shume mire se cfare eshte dhuna sidomos tek femrat.
-Si keshtu?
-Do ta tregoj nje here tjeter ,thjeshte femijeria ime nuk ka qen mjaft e lehte.
-E kuptoj.
-Po e jotja?
-E imja ka qen e bukur dhe e lehte.Gjithmone merrja ate qe deshiroja,prinderit me benin dhurata te shtrenjta dhe kam qen ne shume vende te botes.
-Me behet qejfi.Ku jeton nese mund te te pyes
-Pa problem me pyet cfare te dua ndihem rehat me ty.Jetoj tek ajo vila e bardhe dykateshe (ja tregoj me dore)
-Ti je vajza e madhe e Brusit?
-Po e njeh babai tim?
-Fatkeqsisht po e njof dhe mos me pyet si.