"Jisung hyung, nerdesin?" dedi uykulu gözlerini ovuşturdu. Kafasını yatak başlığına yaslayıp arkadaşını beklemeye başladı.
Karşısındaki silüet ön doğru yaklaştı. "Burdayım."
"Ben onu görüyorum, oturuyoruz, konuşuyoruz. Minho hyung bana kendimi kaptırmamam gerektiğini söylüyor... Ben ne yapacağımı bilmiyorum." gözlerini kapattı ve Jisung'un omzuna kafasına koydu.
"Minho rüyalara hiç bir zaman inanmadı. Her yanına gittiğimde bunun aptalca olduğuna inandı." gözleri şaşkınlıkla açıldı. "Bunu söylememeliydim."
"Ben sırf yanımızda olman için seninle ilgili her şeyi yazdım o kağıda. Seni çok özlüyordum hyung, Minho hyung... Seni her rüyasında gördüğünde gülümseyerek anlatıyordu. O sana aşktı, sana çok aşıktı..." derin bir nefes verdi. "Hyung yanımızda olsaydın her şey çok farklı olabilirdi."
"Motorlar benim her şeyimdi, mezarım olacağını nereden bilebirdim ki..." iç çekti. "O seni gerçekten görüyor, hissediyor Minho'nun söylediği şeyleri boşver."
"Onu ve seni geri getirebilme şansımız yok mu?"
"Eğer Kim Seungmin'i biraz tanıyorsam, oradan gelmemek için yapmayacağı şey yoktu." saçını okşadı. "Ölen bedenlerdir ruhlar asla ölmezler." diye mırıldandı.
"Onu çağırabilir miyim?"
"Çok zor, beni çağırabilmen bile bir mucize."
"Ama-"
"Gitmem gerekiyor, şansını fazla zorlama Jeongin. Bu kadar fazla bilgi vermemem gerekiyordu."
Anlık bir rüzgarla kayboldu. Aynı Kim Seungmin gibi.
________________:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
