ZİHNİMİN İÇİNDE

Kabuslarım

Cesaretimi toplayıp elimi kapıya doğru uzattım ve açtım.

Bizim evin koridoruydu. Ama karanlık ve kasvetliydi. Korku filmlerindeki sahneler gibiydi adeta. Derin bir nefes alıp verdikten sonra koridora doğru bi adım attım.

Adım atmamla birlikte koridorun sonunda iğrenç ,uçan , hayalet gibi çirkin yaratıklar belirdi. Bir sürü gibilerdi sanki . Bir anda hep birlikte kapıya doğru gelmeye başladılar , iğrenç sesler çıkartıyorlardı. Hemen kapıyı kapattım ve kilitledim .

Ama bu onları uzun süre tutmazdı. Bir anda karşımdaki cam açılıverdi. Cama doğru koştum ve kafamı camdan aşağı doğru uzattım .

Birinci kattaydım . Aynı yaşadığım evdeki gibi. Bir şey olur mu diye düşünmeden hemen aşağı atladım ama çok ilginçti. Çünkü yer çekimi daha farklıydı .

Yere düşmemiştim . Ayaklarımın üzerinde durabilmiştim. Emin olmak için birdaha zıpladım olduğum yerde. Sanki bir tüy gibi süzülüyordum havada. İğrenç yaratıkların sesi kulağımk tırmalamaya başlayınca arkama bile bakmadan koşmaya başladım .

Uçuyordum sanki . Bu çok güzel bir histi. Kafamı çevirip arkaya baktım ve iğrenç yaratıklar çığlıklar atarak peşimden geliyorlardı . Ama çok yavaşlardı. Yine de sonuç olarak hala peşimi bırakmamışlardı .

Kabus gibilerdi sanki .

Evet , kabuslar .
Onlara böyle diycektim artık. Düşüncelerimin arasından sıyrılmaya çalışırken bir anda tökezledim ve o kabuslardan biri bana dokundu.

O an içimde birşeyler koptu sanki. Ruhum emilmiş gibi hissettim. İçimden bir parça iyi şeyleri alıp götürmüş gibi.

Hemen ayağı kalktım ve ondan kurtulmaya çalıştım.

" dokunma bana , seni iğrenç şey!!! "

Diye bağırdım ve bir an duraksar gibi oldu . Fırsattan istifade hemen koşmaya devam ettim .

O kadar hzılı koşmaya başladım ki bir an onları ektiğimi sansam da hala yavaş yavaş peşimden geliyorlardı. İlerisi çıkmaz sokaktı.

Kocaman bir duvar vardı. Ama eğer hızlanıp bir anda zıplarsam duvarı alabilirim diye düşündüm. Ve öyle de oldu.
Fakat hızımı alamayıp , duvarı atladıktan sonra aşağı düşmeye başladım...