𝙒𝙝𝙖𝙩 𝙘𝙖𝙣 𝙄 𝙙𝙤 𝙛𝙤𝙧 𝙮𝙤𝙪? | Emre Karaaslan

shyness

Y/n emre ile konuşurken fazlasıyla utanmıştı, hemde fazlasıyla

Öncelikle emre y/n'nin sınıf kapısının önüne gelmişti, y/n onu görünce görmemiş gibi yapmıştı.

Ama emre bunu fark etmiş gülüp yanına gelmişti.

Y/n hala daha onu görmezden gelmeye çalışıyordu, ama imkansızdı böyle birisini görmezden gelmek.

En sonda pes etmiş selam demişti, emre şükür demişti onu sonunda fark etmesiyle.

Birlikte dışarı bahçeye çıkmışlardı, emre gülümseyerek y/n' ye bakıyordu y/n bakışlarını sürekli kaçırıyordu.

Biliyordu göz göze gelirse yüzü kırmızının her tonunu olacağını.

Emre dayanamayıp konuşmaya başlayınca y/n azda olsa onla göz göze gelmeye alışmıştı.

"Hadi anlatmaya başla yoksa bakışmaktan bayilicam"

İltifatmiydi bu diyerek içinden geçirdi y/n

"Evet iltifat ettim y/n hadii"

Y/n utangaçligini sonunda yenmişti.

"Okuldayken annem ve babam evlilik yıl dönümü için alışverişe gidiyorlarmış
Tabi benim bundan haberim falan yoktu benim yanıma uğramışardi."

Emre merakla y/n'yi dinliyordu bir andan yüzünü inceliyordu 'zarif ve narin' diyerek içinden geçirdi emre.

"Sonra arabayla giderken arkalarında sarhoş bir sürücü varmış babam bunu fark etmemişti adam sonra babamlara doğru sağ kırmıştı.
Babam o an ne olduğunu anlamayarak gaza basmış galiba ne yapacağını bilememiş adamın arabası ona çarpınca babam direksiyonu kırmış ani fren ile arabanın arkası havaya kalkmış ve takla atmışlar"

Emre sonda şaşkınlıkla kaşlarını havaya kaldırmıştı 'nasil bu kadar sakin anlatabiliyordu?'

"Sonra okuldayken haberi bana verdiler baya köt-"

Y/n'nin konuşmasını Emre'nin sarılışı bozmuştu.

"Özür dilerim y/n"

"Ne için?"

Emre y/n ayrıldı ve yüzünü ellerinin arasına aldı.

"Tekrar hatırlattığım için"