Bugün düğün günümüzdü. Hastaneden kendi isteğimle çıkmıştım. Nefes ve annemlere kalsa nikâhı hastane odasında yapacaklardı.Ben bu 6 ayımı istediğim gibi değerlendirecektim.Evlenecek,mutlu ve huzurlu bir şekilde ölecektim.Bir diğer mevzun ise çocuğum olmadan ölecek olmamdı.Tamam Nefes belki hamile kalırdı ama ben bebeğimizin doğumunu,ilk kelimesini,ilk adımını,ilk okula başladığını,mezun olduğunu, evlendiğini,çocuk sahibi olduğunu göremeyecektim.Babasız büyürdü veya başka birisi babalık yapardı ona ve ben başkasının benim kendi çocuğuma babalık etmesini baba demesini istemezdim.Hayallerimin arasında baba olmak da vardı ve ben bu hayalimi asla gerçekleştiremeyecektim. Cinsiyetini ayırt etmek gibi olmasın ama kız babası olmayı çok isterdim. Annem çok istemiş bir kızının olmasını ama ikiside,ikimizde erkek olmuşuz işte.Gerçi Meriç'in Bir kızdan farkı yoktu ama oralara girmeyelim artık.Ya da girelim ya.Meriç görünüş olarak ne kadar delikanlı ve cesur bir erkek gibi görünse de aslında duygusal,süslü, görünüşüne aşırı önem veren birisidir.
Ben bunları size anlatırken çoktan hazırlanmıştım.Nefes ailesi ile yan odada hazırlanıyordu ben ise ailemle bu odada.Ben hazırlanıp Nefeslerin kapısını çaldım.Kapıyı Nefes'in annesi Gül Hanım açmıştı.Tam içeri girecektimki bana elini uzattı.Sanırım elini öpmemi istiyordu.Bende elini öpüp alnıma koydum.Tekrar elini uzattı bende tekrar öptüm.Yine uzattı bu sefer öpmedim.
M:Gül Hanım öptüm ya niye tekrar tekrar öpüyorum?
G:Yüz görümlüğü istiyorum oğlum öpmeni değil!
M:O ne ya?
G:Para para!
Annem kulağıma âdetlerindir ver dedi bende verdim.Diğer türlü kızı Nefes'imi göremeyecektim.Nikâhı bir otelde kıyacaktık.Onların akrabaları ve arkadaşlarıyla bizim taraf olacaktı.
Kaynanam Gül Hanım parayı almış kapıdan çekilmişti.Odanın tam ortasında aynadan kendine bakan beyazlar içindeki oyuncağımı görmüştüm.Ne de güzel olmuştu. Nefes'in güzelliği insanı susturmaya yetiyordu.Aynada kendine bakan oyuncağımın arkasına geçip sılaca sarıldım yanağına ufacık bir öpücük kondurdum.
***
Dansımızı etmiş oyun havalarımızı oynamıştık.Sıra nikâhımıza gelmişti.
Nik.Memuru:Siz Ömer kızı Nefes Güneş,Lâzım oğlu Miraç Deniz'i eş olarak kabul ediyor musunuz?
N:Bilmem ediyor muyum?
Nik.Memuru:Bende size soruyorum hanımefendi kabul ediyor musunuz?
N:Ediyor muyum?Ne bileyim ben ya!
Nik.Memuru:Hanımefendi etmiyorsanız gidiyorum ben.
N:Bu da gitmeye razıymış.Ediyorum lan ediyorum!
Salondaki kişilerin hepsinden aynı anda tek bir cümle duyuldu:
"Çok şükür!"
E ben durur muyum?Başladım gülmeye.Nikâh memurunu bayağı sinirlenmişti sevgili oyuncağım.
Nik.Memuru:Siz Kâzım oğlu Miraç Deniz, Ömer kızı Nefes Güneş'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?
Ben hâlâ güldüğüm için soruyu anlamamış ve "anlamadım" demek yerine:
M:Ha?
Demiştim.Bu sefer gülen kişi sevgili oyuncağımdı.Bense adamın sinirden kıpkırmızı olmuş yüzüne bakıyordum. Baktıkça gülesim geliyordu.Adamı ne hâle getirmiştik.
Nik.Memuru:Bu kızı diyorum eşin olarak kabul ediyor musun?!
M:Eee siz sanırım biraz sinirlendiniz ben direkt cevabımı vereyim
Nik.Memuru:Yanii
M:Evet ediyorum:)♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Teşekkür Ederim
Random:Nefes ... :Efendim Miraç :6 ay için teşekkür ederim sevgili oyuncağım...
