Nefes ile telefonda konuşuyordum. Daha doğrusu onu arıyordum, açmıyordu.Arama sonlanmıştı.Tekrar aradım ve bu sefer onun o güzel sesini duydum.Telefonu açar açmaz:
N:Sen benim yanıma mı geliyorsun?
M:Ne,dur sen nereden?
N:Demiştim sana benden kork diye.
M:Evet yanına geleceğim.
N:Ne zaman?
M:Hayret bunu neden bilmiyorsun?
N:Ya sus bunu öğrenemedim.
M:Bir ay sonra.
N:E bu çok ama!Daha erken gelemez misin?
M:Maalesef.
N:Of!Neyse beklerim ben.
Nefes ile biraz daha konuşmuştum. Hastanedeydim ve bir hastamı ameliyat etmem gerekiyordu.Son hazırlıklarımı da yapıp ameliyata girmiştim.Ameliyatı çabuk bitirmek istemiştim çünkü çok fena bir öksürük girmiştim.Ameliyattan çıkar çıkmaz lavaboya gitmiştim. Yanıma Meriç gelmişti.
Me:İyi misin Miraç?
Bana soru sormuştu ama ben hâlâ öksürüyordum.En sonunda lavaboya tükürmüştüm. Lavabonun kan olduğunu ben fark etmemiştim.
Me:Lan,kan!
M:Ne kanı?
Me:Lavabo?Miraç bana bak sen son zamanlarda çok fazla kilo da verdin?
M:Yani?
Boş gözlerle ona bakıyordum.İlk başta hiçbir şey anlamamıştım ama sonra:
M:Saçmalama oğlum!Yok değilimdir ya değil mi değilimdir?!
Me:Test yapmadan bilemeyiz be kardeşim.Yapalım mı testi?
M:Yapalım.
Son zamanlardaki aşırı kilo kaybım, kronik öksürüklerim ve ağzımdan kan gelmesi kanser hastalığının belirtilerindendi.Eğer kansersem Nefes ile buluşmaya gidemezdim.Gidersem ona bir şeyleri mutlaka çaktırırdım. Sonuçlar bir hafta sonra çıkacaktı geriye ffüç hafta kalıyordu.Umarım hasta değilimdir. Umarım sağlıklıyımdır.Umarım...
1 Hafta Sonra
Başhekim bana izin vermişti çünkü hastalık riski taşıyordum.Birazdan Meriç gelecek ve sonuçları bana verecekti.
Korkuyordum.Sadece korkuyordum.Hayır kendim için değil Nefes için korkuyordum.
Kapı açılma sesiyle kapıya doğru döndüm bu gelen Meriç'ten başkası değildi.Elinde sonuçlarım vardı. Hayatımın belgeleri mi demeliydim yoksa?Bana uzatmıştı hayatımın belgelerini.O da korkuyordu içinde yazanlardan.Ellerinin titremesinden anlamıştım korktuğunu.Meriç ne zaman korksa elleri titrerdi.Annemle babam da hemen yan tarafımızdalardı. Onlarda korkuyorlardı oğullarını kaybetmekten.Meriç'e baktın mı sonuçlara der gibi bakmışlardı bir an.Meriç de hayır bakmadım anlamında başını sallamıştı.Elimdeki zarfı açmıştım.Röntgen ikiye katlanmıştı ve o röntgeni görmüştüm.Ben ve Meriç anlamıştık kanser olduğumu.Annem ve babamsa Meriç'in ağlamaya başlamasından anlamışlardı hasta olduğumu.Benim yüzümde ise buruk bir gülümseme ve bir damla gözyaşı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Teşekkür Ederim
Acak:Nefes ... :Efendim Miraç :6 ay için teşekkür ederim sevgili oyuncağım...
