Moesten blikken kunnen doden...

58 3 0
                                    

Het boe-geroep kwam van alle kanten. Ooit zet ik het die verdomde ouders betaald! De wedstrijd wordt afgefloten. Ik heb de wedstrijd beslist. Spijtig genoeg in negatieve zin.


In de kleedkamer werd ik onthaald met boze blikken. Zelfs Roemer, m'n beste vriend bij KAA Gent, kan het niet laten me een boze blik te bezorgen. Ik was me snel en stap naar de auto van m'n pa. Daar zijn er gelukkig geen boze blikken te bespeuren. Ik praat rustig met m'n pa over de wedstrijd, over het feit dat niemand naar mij wil passen en over de roepende ouders.


Samen komen we tot een conclusie. Ik zal volgend jaar niet meer voor KAA Gent spelen.


*1 dag later*


M'n pa en ik kijken op het internet naar jeugdploegen met een goede reputatie in de buurt. Plots komen we terecht bij KRC Gent-Zeehaven. Juist dat herken ik. Sammy van mijn klas is bij die club aangesloten. We bellen naar de voorzitter. Hij deelt ons mee dat ik eens een wedstrijd mag komen meespelen. Ik ben direct enthousiast. Ik kijk er nu al naar uit.


Bedankt voor het lezen! Ik hoop dat je er van genoten hebt. Vergeet zeker niet op het sterretje te klikken en een reactie achter te laten!





Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Jun 08, 2015 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Never Give Up Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu