ağustos 1
anoreksiyam günden güne çökertiyor beni.
ama sen bunu fark edemeyecek kadar aptalsın.
her gün birlikte hazırladığımız o kahvaltılarda bile yoksun artık.
olmamalısın da.
ama aşkım gururumu yerle bir ediyor işte.
söylesene, neden beni yaralayıp kaçmak zorunda kaldın?
şimdi yapayalnızım, huysuzca ağlıyorum.
sırf eğlence olsun diye kalbimi kırdın.
aşkımı aldın ve beni uyuşturup bıraktın.
şimdi saat sabahın sekizi.sabah vaktinden nefret ediyorum hepsi senin sayende.
çünkü o mutlu kahvaltılarımızı düşünmek bile zehir akıtıyor bedenime.
