Hatıralar

3.Bölüm-"Ama Derya bu çok çocukca"

Güzüme sahte gülümseme yerleştirib"Özür dilerim dikkatım dağılmış.Adım Su"dedim

"Önemi yok.Benimki de Cenk"deyip elini uzattı."Tanıştığımıza memnun oldum"diye devam etti
Elini sıkıp "Bende"dedim.

"İstersen sana buraları gezdire bilirim.Biraz karışık yer"dedi gülümseyerek.itiraf etmeliyim ki çok şeker gözüküyordu böyle gülümseyerken.

"Tabi ama şimdi geç oldu eve gitmeliyim.başka zaman"dedim gerçekten geç olmuştu yoksa bu kibar çocukla vakit geçirmek hiçde fena fikir değildi.Gülümsemesi bir anda silindi ama gözlerime bakıp yeniden gülümseyerek

"Olsun nede olsa burdasın.Sık sık karşılaşıcağımıza eminim"dedi bozuntuya vermeden.
Bende gülümsedim."Görüşürüz o zaman"dedim
"Görüşürüz"dediğinde arkaya dönüp gitmeye başladım.Solumda bir çift gözün bana baktığını gördüm.
Evet bu o yakışıklı öküzden başkası değildi.Utanmaz utanmaz bide bakıyordu insan gelip özür falan diler değil mi?Sonuçta senin yüzünden az kalsın ölüyordum.Belki de karşılaşınca özür diler günahını almayayım şimdi.

Neyse ki evden çıkınca yalnız düz gitmiştim yoksa evimi bulmam çok zor olurdu.Eve girdiğimde artık bütün işlerin bittiğini fark ettim.Salona gittiyimde annem televizyona bakıyordu.Televizyona bakıyorduda bakmasına ama televizyon açık deyildi.Hiç bi şey demeden yanına oturdum.Tam beş dakika annemle birlikte televizyonun siyah ekranını izledik.Qaliba beni fark etmemişti.

O an içimde babama şimdiye kadar bildiğim tüm küfürleri ettim.
Annem resmen yediremiyordu kendisine olan ihaneti.Ne kadar ayakta kalmaya çalışırsa çalışsın yıkıldığını hiss ede biliyordum.
Artık dayanamayıp annemi dürtdüm
"Anne.Annecim?" dedim.beni fark edince yüzüne sAhte gülümseme yerleştirip

"Kızım ne zaman geldin?"diye sordu
"Beş dakika önce. Yemek yedinizmi?"diye sordum

"Hayır.Ben gidip sifrayı kurayım"deyip ayaklandı.

Aklımda olan tüm düşünceleri silip rahatlamak istiyordum.Ama lanet olası gözleri beynime kaydedilmişti sanki..Ama ben böyle bi kız deyilim ki?Hiç kimseyi hatta erkekleri hiç umursamam.

Yemeğimizi yedikten sora birlikte film izledik.Annemle ablam izledi daha doğrusu.Ben uyuya kalmıştım tabi.

Sabah uyandığımda her yerim ağrıyordu kanepede uyumuşum tüm geceni.Bu gün dışarıya çıkmak fikrim yok.Yani dün hiçte iyi bi başlanqıç olmadı benim için.

Kahvaltımı yaptıktan sora ablamın odasina gitmeyi düşündüm.Kapıyı 3-4defa tıkladım ama içeriden ses gelmeyince açıp iceriye girdim.Odaya girdiyimde gördüyüm karşısında gülmemek mümkünsüzdu.

Evet şarkı söylemeyi sevdiyini biliyorum ama böyle yatağın üstünde elinde tarakla söylemesi gerçekten komikti.lan 18 yaşın var boyundan posundan utan.Qulağında kulaklık vardı ve arkası bana dönük olduğu için beni görmüyordu.Qulaklıklardakı yüksek sesden dolayı şarkının 'Taylor Swift-Trouble "olduğunu duyuyordum.

Beni görmesiyle yere düşmesi bir oldu.o anda kahkahayı patlattım.Düştüyü için şokmu yaşadı yoksa korktumu bilemedim.Popusunun incindiyini ben bile hiss ede biliyorum.Ama çok komikti.

Halıyla bi süre kucaklaştıktan sonra yüzünü bana çevirip

"Ne gülyon çokmu komik? Hem sen neden kapıyı çalmadan giriyosun ki içeri?"sahte kızqın sesiyle

"Çaldım ama duymadın" dedim bende gulumseyerek.

"Tamam kız gel buraya"dedi ve yeniden yatağına tırmandı
Ne olduğunu anlamadan ona yaklaştım elimden tutup beni yatağa kaldırdı.
Şaşkın gözlerle ona baktığımda "Ozan Doğulu ve Atiyenin-Aşkistan " şarkısını açti ve deli gibi dans etmeye başladı bir yandan dans ediyor bir yandanda şarkıyı söylüyordu.Ben hala ona baktığımda elimden tutup beni çekiştirmeye başladı
"Ama Derya bu çok çocukca" dedim
Dediyime takmayarak yeniden çekiştirince bende ona ayak uydurdum ve dans etmeye başladım
Yataktan indiğimde bana baktı yerdeki tarağı alıp yeniden yatağa çıktım ve bu sefer ben "gülben Ergen ve Oğuzhan Koçun-Aşkla aynı deyil "şarkısını açtım ablamsa yatağın diğer köşesinde bardaş kurmuş kahkahalarla beni dinliyordu.

Az önce çocukca sandığım şeyi şimdi kendim yapıyordum.Hemde Deryadan farklı olarak ben şarkıyı bağıra-bağıra söylüyordum.Az önce ablama dediğim tüm lafları geri alıyorum