Hatıralar

7.Bölüm-Eyvah napıcam şimdi?

Aralarında biri beni görücek ki
"Hey güzelim gel buraya"dedi

İşte şimdi şıçtın Su!

Sesi duyduğum zaman arkama bakmadan koşmaya başladım.Nereye gittiyimi bilmeden koşuyordum.çıkılmaz sokak olsa napıcaksın Su hanım?Onlara karşı gelmem imkansız doğru dürüst saç yolmayı bile bilmem ben.Kaç kişiler bilmiyordum ama 2 den fazla olduğu belliydi.

Ve lanet olası çıkılmaz sokak.Omuz üstünden geliyorlar mı diye baktığımda yalnız birinin bana yaklaştığını gördüm.Daha ne kadar gide bilirdim bilmiyorum ama duvara
daha çok yaklaştım başımı çevirdiyimde bi kapı olduğunu gördüm.Ne kadar tehlikeli olursa olsun koşarak kapı açdım ve içeri attım kendimi.

Ya bu evdeki adamda manyak çıksa?
O zaman kaçma şansın bile yok kendi ayağınla geldin evine ve yani sokakdakılardan kaçma şansın belki ola bilirdi ama burda seni evine kapatıp öldürse hiç kimsenin ruhu bile duymaz.

Kendimi o kadar iyi teselli ediyorumki.Şuan korkudan titrediyimin bile farkıdayım kapının arkadımdan ses duymamla bahçeye koşmaya başladım ama önüme bakmıyordum bir anda kafamı duvara vurdum ve yere düştüm artık gücüm kalmamıştı.Önümde bir çift spor ayakkabı gördüyümde duvara deyilde bir adama çarpdığı farkına vardım.

Kafamı yavaş haraketlerle yukarıya doğru kaldırdım siyah pantolon ve beyaz gömlek görünce bu görüntüyü hatırladığımı hiss etdim.Hızla kafamı kaydırdım ve göz göze geldik.

Evet Urasdan başkası deyildi ve bu gün Melisin dedikleri aklıma geldi.
"Kızları altlarına salmak için elinden geleni yaparlar"
Ama ben kendi ayağımla geldim evine kadar.

Olmaz ya yapmaz.Yani bence yapmaz.

Ruhen yıkılmıştık artık.Ne kadar kötü olursa olsun o sarhoş piçlerden iyidir diye düşünüyorum.

"Ya sen benim başıma belamısın?"dedi sahte kızqınlıkla

"Kızı sokakta bırakıp eve geliyorum bahçemde buluyorum tamam yakışıklıyım senide anlıyorum ama bu kadar sürünmene gerek yok"dedi alaycı tavırla

Artık sinirlenmeye bile halim kalmamıştı.Bu kadar korku bünyeme zarar.Artık başımın döndüyünü hiss ediyorum.

Ağzımı açıp bi şey söylemek istiyordum ki sırtımın sert zeminle buluştuğunu hiss ettim.

Sabah uyandığımda kafam kazan gibiydi resmen.Gözlerimi açamıyordum.
Dünü hatırlamaya çalıştım ama olmadı.En son ben Urasla konuşuyordum yada konuşmaya çalışıyordum
Ne??!!

Göz kapaklarımı yenerek gözlerimi açtım ve kendimi bi erkek odasında buldum.Kafamı hızla sağa çevirdiyimde koltukta uyuyan Urası gördüm

Gömleyinin üstten dört düymesi açıktı ve kasları "Ben burdayım"diye bağırıyordu adeta.Siyah saçları aynına dökülmüş ve mükemmel görüntünü tamamlamıştı.Burdan böyle mal mal Urası keserken rahatsızca kıpırdadığını gördüm

Evet görüntü hoşta ama benim bu odada ne işim var?

Ne yani ben gece burdamı kalmıştım yani Urasın odasındamı?
Yeniden koltukta uyuyan Urasa baktım.Bir insan uyurken bu kadar tatlı ola bilirmi?

Hemde benim için koltukta uyumuş.Her tarafı tutulmuşdur kesin.

Onu çağırarak uyandıramazdım.Zaten egosu tavan şimdi adımı kimden öyrendin falan çekemem.

"Şişt hey"dedim sesimi yükselterek ama hiç kıpırdamadı bile

"Şişt uyansana"dedim ama yine kalkmadı.
Acaba haber vermedenmi gitsem diye düşündüm ama çocuğa ayıp olur şimdi hiç bi şey demeden gitsem.
Ayağa kalktım yanına gidip kolunu dürtdüm
"Uykucu uyansana"dedim gülümseyerek