Quiero tu amor ~Sope

puedo hacerlo sin ti

Ne düşünüyordum. Düşüncelerim bitmek bilmiyordu. Günlerimi böyle düşünerek geçirmek bana çok boş geliyordu. Kendimi aciz bir varlık olarak görüyordum. Haklıydım belki de kendimi aciz bir varlık görmek hakkında. Bu insanları öldürmek bana göre acizlikti güçsüzlüktü. Masum çocukları onu görünce anlamıştım bazı şeyleri.

Gemide gezme zamanım gelmişti. Odamdan çıkıp etrafa bakındığımda hepsinin güzel bir şekilde çalıştığını görmüştüm. Komutanın geminin diğer tarafından bana baktığını görünce odamın kapısını kapatıp çalışanların yanına ilerlemeye başlamıştım. Diğer tarafda çocuğu görmüştüm. Ona doğru ilerlemeye başlamıştım. Temizlik yapıyordu. Arkasaından yaklaşıp ona dokunmuştum. Dokunuşumla biraz geriye gitmişti. Sanırım korkutmuştum. "Özür dilerim çocuk korkuttum seni."

"Sorun değil bayım sanırım herşeye korkuyorum." gülümsemişti.

Çok güzel gülüyordu. "İşin uzun mu sürüyor?"

Bana doğru dönmemiş diğer tarafı kafasıyla gösterip gülümsemişti. "Burdan gitmemiz lazım sanırım bayım çünkü o adam buraya gelicek gibi biraz daha durursanız."

"Tamam şimdi gidiyorum çocuk. Ama sonra yeniden konuşalım. Çünkü seninle konuşmak beni mutlu ediyor."

"Tabiki bayım."

Arkamı dönüp diğer çalışanların yanına doğru ilerlemiştim. Hepsinin işini doğru yaptığını görmüştüm. Komutana doğru baktığımda kafasıyla işçileri işaret etmişti. Bende o tarafa baktığımda birinin yere oturmuş su içtiğini görmüştüm. Komutan emir vermişti. Onu dövmem ve azarlamam için. O tarafa hızlıca yürüyüp çocuğun ensesindeki kıyafetinden tutmuş ve kaldırmıştım. "Sen ne yaptığını sanıyorsun. İş sırasında dinlenmek, yemek yemek, su içmek yasak. Kaç defa tekrarlayalım."

"Özür dilerim efendim."

"özürle kurtulacağını sanıyorsan yanılıyorsun. Benimle komutanın yanına gidiyorsun." ensesinden tutup onu sürüklemeye başlamıştım. Yoongi'ye baktığımda gözlerini korkuyla benden kaçırmıştı. O da benden korkuyordu. Korkutmuştum. Komutanın yanına çocuğu attıktan sonra askerler çocuğu hırpalamaya başlamıştı.

" İyi iş çıkarıyorsun Hoseok. Yakında gemi seyahetimiz bitmeden hepsinin ölüsünü suya atarız."

"Evet efendim."

Yanından ayrılıp aşağı inmiştim. Nefesimi sesli bir şekilde dışarı bırakmıştım. Ölmek istiyordum. Kendimi o kadar öldürmek istiyordum ki. Geminin diğer tarafına doğru gitmeye başlamıştım. Dinlenmek ve sadece düşünmek istiyordum. Arka tarafa yaklaştıkça bir ses duyulmaya başlamıştı. Adımlarımı hızlandırıp oraya vardığımda yoongi'yi görmüştüm. Şarkı mı söylüyordu o? Çok güzel bir sesi vardı. Geldiğimi yine duymamıştı.

Arkadan yaklaşıp yanına oturmuştum. Yine korkup gerilemişti. Bu tatlı halleri çok güzeldi.

"Sesinin güzel olduğunu bilmiyordum çocuk. Sesin güzelmiş."

"Teşekkürler bayım."

Neden hep gülümsüyordu. Gülümsenenicek bir ortam bile değildi. Gülünce bu kasvetli ortamdan kurtulamıyorduk ya da ben temizlenmiyordum düşüncelerimden.

"Neden hep gülümsüyorsun çocuk? Bu dünyada gülünecek birşey yok ki. "

Ona baktığımda gözlerinin dolduğunu görmüştüm. Ağlamaya başlamıştı. Ben teselli etmesini bilmezdim ki. Ne diyeceğimi bilmeden beklemeye başladım.

" Bayım ben bu evrene ait değilmişim gibi hissediyorum. Ben savaş nedir bilmek istemediğim diyarları düşünerek yaşıyorum. Var olmamış arkadaşlar düşünüyorum, adil olan bir dünya düşünüyorum. Ama bazen düşünüyorum gerçekten bu evrene ait olamam mı gerçekten diye. Kendimi bu yüzden bazen deli gibi hissediyorum. Ama bayım ben buraya ait değilim. Gitmek istiyorum, çok uzaklara kimsenin bilmediği biryere tek başıma gidip ağlamak belki de gülmek istiyorum. Ah çok mu konuştum biraz konuşkanımdır bayım kusuruma bakmayın. Benim gitmem lazım. Bir dahakine size şarkı söylemek istiyorum."