New Life | Minsung

Sipariş

1.Bölüm

•~Sipariş~•

sabah çalmayan alarm ile yarı zamanlı işime gitmek için uyandım.Ben üstümü giyinip evden çıkana kadar alarm çalmıştı ama gidip kapatamayacak kadar üşengeçtim o yüzden evden çıktım.

Bir lapa dükkanında çalışıyordum.Popüler değildi aksine borç içinde yüzüyordu bu nedenle normal maaşımın yarısını alıyodum.Fakat ayrılmak gibi bir planım yoktu.Dükkanın sahibi ile de arkadaştık.Zaten ayrılsamda yeni bir iş bulmakta çok zorlanacaktım liseli olduğum için beni işe almazlardı.

Vardığımda beni Jeongin karşıladı.Çocukluk arkadaşımdı.Zaten dükkanda da 3 kişi çalışıyorduk:Ben,Jeongin,Juwon(Dükkan sahibi).

Jeongin ile biraz konuştuktan sonra çalışmaya koyuldum genelde ben siparişleri götürürdüm.O yüzden siparişi alıp bisikletime bindim.Götüreceğim yer garip gelmişti Kore'de sadece hem zengin hemde zekiyseniz orada okuyabilirdiniz.Lisenin adı Daeyon High School'du.Böyle elit insanların okuduğu bir yerde neden bizim dükkanımızdan sipariş verilmişti anlamadım.

Okula vardığımda içeri giremedim,kapı kapalıydı açtırmak için güvenlik ile konuşmalıydım ama ilk o konuşmaya başladı

Güvenlik:Senin gibi buraya neden geldi?

Minho:Juwon Lapa dükkanından geliyorum.Sipariş teslim edip gideceğim.

Güvenlik:Dükkanın adını hiç duymadım siparişi teslim edip hemen çık yoksa zorla çıkartırım.

Suratıma sahte bir gülümseme takıp açılan kapıdan içeri girdim.

Burası gerçekten bir okulmuydu daha çok bir otele benziyodu.Bisikletimi kenera bırakıp dolaşmaya başladım.Spor salonu,yüzme havuzu, alışveriş için dükkanlar vb şeyler vardı bahçede.İçeri girip dolaşmaya başladım yemekleri özel şefler tarafından yapılıyodu.Burası gerçekten bir harikaydı

Ben biraz daha dolaştıktan sonra bütün öğrenciler koşuşturmaya başladı ve bende onları takip ettim.Bahçedeydik bir öğrenci çatıda duruyordu intihar edecekti.Öğrenciler yardım etmek yerine videoya kaydetiyorlardı.Aşğıdan biri yukarı doğru bağırdı

"Jaesung gerçekten atlayacak mısın?"

Bir dakika sipariş Jaesung adınaydı atlayamazdı hemen çatıya çıkmaya başladım

Çatıda bir sürü öğrenci vardı ellerinde ise sopa ve kan vardı. Jaesung'da yara bere içindeydi içindeydi.Muhtemelen kan ona aitti.Jaesung tam atlayacakken bağırdım

Minho:NE YAPTIĞINI SANIYORSUN JAESUNG ATLAYAMAZSIN!

Jaesung:Sen kimsin adımı nerden biliyosun.

Ses tonu mu düzeltip nazikçe konuşmaya başladım.

Minho: Merhaba ben Juwon Lapa dükkanından geliyorum siparişin var parasını ödemelisin tamtamına 2500 won.

Herkes gülmeye başlamıştı ama umursamadım paramı alacaktım bu benim maaşımı etkiliyodu.

"Merak etme ben öldükten sonra ailemden parasını alırsın" diyip Jaesung atladı hemen peşinden koşup onu yakaladım ve yukarı çıkardım.Jaesung bir daha atlamaya çalışmadı.

Ben Jaesung'un kendine gelmesini beklerken bütün öğrenciler çatıdan ayrıldı aşağısıda boşalmıştı.

Jaesung ayağa kalkıp onu takip etmemi söyledi bende söylediğini yapıp onu takip ettim.Onun dolabına gitmiştik,dolabından cüzdanını aldi ve 2000 won uzattı.

Minho:Eksik bu.

Jaesung:Dükkan değerlendirmenizede düşük puan verip insanların işine karıştığınızı belirteceğim

Minho:Kore'nin en bilinmeyen mahellerinde çalışan ve borç içinde yüzen dükkanın sence dükkan değerlendirmesi mi olur? Bu zeka ile nasıl burada okuyosun anlamıyorum.

Cüzdanını elinden alıp içinden 2000 won daha aldım.

Minho:Fazlası bahşişim olacak.Yoksa asla ölmene izin vermem.(Sesini kibarlaştırarak) Juwon Lapa'yı tercih ettiğiniz için teşekkürler yine bekleriz.

Cüzdanının içine dükkanın bilgilerinin yazılı olduğu kartı koyup geri verdim ve ordan ayrıldım.

Bisikletime tekrar atlayıp dükkana doğru giderken kapıyı açan güvenliğe;

Minho:Adımızı hiç duymamıştınız lütfen dükkan bilgilerimizin yazılı olduğu bu kartı alın.

güvenlik kartı almayınca kıyafetinin cebine kartı koyup dükkana gittim.

Dükkana vardığımda Jeongin neden bu kadar geciktiğimi sordu.Bende olanları anlattım.

Jeongin: O kadar uğraşarak siparişini hazırlayıp teslim ediyoruz ve işini böldüğümüzü söyleyip parayı eksik veriyo gerçekten insanları anlamıyorum

Dükkanın kapanma saati gelince dükkandan çıkıp Jeongin ile eve yürüdük.Eve yürürken ona okulun içinde neler olduğunu anlattım birlikte orada okuduğumuzu hayal ettik...
Eğlenceliydi ama asla böyle bişi olmayacaktı.Jeongin ile yollarımız ayrıldı ve evlerimize gittik.

Sabah uyanıp okul için hazırlandım pazar günü olanlara sinir olmuştum.

Evden çıktığımda birsürü muhabir gördüm hepsi benimle konuşmak istiyodu nedenini bilmiyodum hemen bisikletime atlayıp okula gittim.

•~Bölüm sonu~•