Part 3

22K 339 5
                                    

" အမလေး "

မနက်ကျောင်းသွားဖို့ ထမင်းချိုင့်အတွက် ဟင်းချက်နေတုန်း နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ရန်လင်းမြတ် လန့်သွားမိသည်။

"မောင့်မယားလေးကို လွမ်းနေတာကွာ .. နောက်ဆို အလုပ်ခရီးသွားတိုင်း ရန်ရန်ကို ခေါ်သွားရမယ်၊ ရန်ရန်မပါတော့ မောင့်မှာ ဟာတာတာကြီး၊ မောင့်အကောင်ကြီးဆို ပိုတောင်ဆိုးသေးတယ် "

ဦးစည်သူက မနက်ခရီးက ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ချက်ပြုတ်နေတဲ့ ဦးရန်ရန်ကို သိုင်းဖက်ကာ ချွဲလေသည်။ ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာသည်အထိ သားသမီးရတနာမထွန်းကားတဲ့အတွက် ဦးစည်သူက အခုထိ ချွဲတုန်းဖြစ်သည်။ ဖက်ရင်း နို့ကို ဖျစ်ညှစ်လာတာကြောင့် ဦးရန်ရန် လက်တံတောင်နဲ့ တွတ်လိုက်သည်။

"ဦးစည်သူနော် မနက်စောစောစီးစီး ခရီးက ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းကို ဘယ်လိုဖြစ်နေတာတုန်း "

" လွမ်းလို့ပါကွာ မောင် ဘယ်လောက်ထိ ဆာနေတယ်ထင်လဲ "

ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကွက်ကျားကို ဆွဲဖြည်ချနေတော့ ဦးရန်ရန် အမြန်တားရသည်။

"ကျောင်းသွားရဦးမယ် မောင်ရဲ့၊ ကလေးတွေကို စာမေးပွဲနီးနေပြီမို့ စာသင်ရဦးမှာ ၊ ညကျမှ ...."

"မနက်ပိုင်း ခွင့်ယူလိုက်ကွာ ၊ ရန်ရန်မရှိလည်း တခြားဆရာတေ အစားဝင်သင်မှာပေါ့ "

မောင်ဆိုတာ အဲလို တဇွတ်ထိုးဆန်တတ်တဲ့ သူကြီးပါ၊ ပုဆိုးကို ဆွဲဖြည်ကာ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲကို အတင်းထိုးနှိုက်နေတော့ ဦးရန်ရန် ဟင်းအိုးမီးကို အမြန်ပိတ်ရသည်။ မဟုတ်ရင်တော့ ဟင်းအိုးတူးတော့မည်။

ဦးစည်သူ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီးတော့ ဇနီးသည်လေးရဲ့ တင်ပါးအိတုံအိတုံကြားမှာ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။

"မောင် ငရဲကြီးမယ် အဲလိုကြီးမလုပ်နဲ့ "

" မွှေးနေတာပဲကွာ မောင့်မယားဖင်တုံးကြီးတွေကို ဘယ်လောက်ရှူရှူမဝဘူး၊ အရမ်းကောင်းတဲ့ဖင် တောက်ကွာ "

"ကဲ ဦးစည်သူ ရှက်စရာတွေ မပြောစမ်းနဲ့ "

ဦးစည်သူ ဦးရန်ရန်တင်ပါးကို ဖြောင်းခနဲ မြည်အောင်ချလိုက်သည်။

la vie est belle // သာယာချမ်းမြေ့သော ဘဝWhere stories live. Discover now