Video | Changjin/Hyunbin

{7}

~Changbin'den~

Telefonu bir kenara koyup dolaptan giyeceklerimi seçtim. Üstüme beyaz kısa kollu bir tshirt altıma ise siyah kot pantolon giydim. Yaklaşık 2 yıldır kullandığım parfümü de sıkıp evden çıktım ve doğruca Hyunjinlerin kafesine gittim.

Vardığımda dışarıda kimse yoktu bende kenardaki bankta oturup telefonuma bakmaya başladım. İnstagramda boş boş dolaşırken, Hyunjin böh diyerek birden arka taraftan çıkageldi. Aşırı korkmuştum, özür dileyip yanıma oturdu.

"Tekrar özür dilerim Changbin sana ufak bir şaka yapmak istemiştim sadece."

"Yok sıkıntı değil."

"Peki nasılsın, yani seninle en son konuştuğumda moralin bozuktu ve bana hiçbirsey anlatmadın."

"Önemli değil boşver."

"Ne demek önemli değil? Herkesin derdi önemlidir."

"Neden bu kadar umursuyorsun ki dertlerimi?"

"İnsanları mutlu etmeye çalışıyorum sadece."

"Sen normalde kimseyi önemsemezsin."

"Ama değiştim."

"Sana dertlerimi anlatmıyorum çünkü evet bazı konularda güvenemiyorum hem en ufak bir samimiliğimiz bile yokken neden sana anlatayım boş yere seni meşgul etmek istemem."

"Ama 7 senedir tanışıyoruz aynı sınıftayız ayrıca meşgul etmen sorun değil benim için. Neden güvenemiyorsun bunu merak ediyorum."

"Güvenememin sebebi çoğunlukla benden kaynaklı sayılır, yani Jisung ve Minho hariç kimseye anlatmıyorum çünkü ne kadar tanıdığım biri olursa olsun güvenimi kazanmadığı zamanlarda anlatırsam beni o dertleri kullanarak ezer diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum."

"Tamam madem seni zorlamayacağım derdini anlat diye ama eğer anlatmak istersen buradayım ve benim yanımda da istediğin kadar ağlayabilirsin. Gözyaşlarını tutmaya çalışma."

"Tamam..."

Kollarını belime dolayıp bana sarıldı, işte o an gözyaşlarımın akmasına engel olamadım. Bende boynuna Kollarımı dolayıp kafamı omzuna gömdüm. Omzunda ağladığım sıra farkettim o güvenilir bir insandı ve birinin bana sarılmasına uzun süredir ihtiyacım varmış.