Selam bir ekip fanı + Yex ve Mentor delisi olarak böyle bir fic yazma kararı aldım. Umarım herkes beğenir. İyi okumalaaaarr;
Yex'in ağzından;
Sabah Ali'nin üstüme çıkması ile uyandım.
"Lan amına koyim sabah sabah ne oluyo?"
"Alev geliyor diye kaldırayım dedim."
"Alev kim amk sabah sabah?"
"Emre'nin kız kardeşi oğlum."
"Emre'nin kız kardeşi mi varmış?"
"Kanka kalk amk kız gelicek rezil olucan."
"Off iyi ve kalktım."
Hızlıca bir duş alıp hazırlandım. Hazırlanmaktan kastım üstümü giyindim eşofman tişört klasik işte. Odamdan çıktığım dakika kapı çaldı yok anasını kızın zamanlamaya bak. Emre koşarak kapıyı açtı. İçeri giren kızla beraber ağzım açık kaldı. Orta boylarda, kahverengi gözleri, yavaş yavaş dip boyası gelen kısa sarı saçları ve güzel bir fiziği olan bir kız gelmişti içeri. Önce Emre'ye sıkıca sarıldı sonra kapıya en yakın duran Emire döndü ve elini uzattı;
"Ben Alev, Alev Karaaslan."
"Emir bende, Emir Yiğit."
Sesi melekleri kıskandıracak güzellikteydi. Yavaş yavaş herkesle tanıştıktan sonra bana elini uzattı, hafif titreyen elimle elini sıktım;
"U-Umut ben."
Diyebildim sadece. Gülümsedi bir insan bu kadar güzel gülebilir miydi ki? Bir insan mı yoksa melek mi olduğunu anlayamamıştım.
"Aç mısın bebeğim? Pizza söyleyebilirim?"
"Gerçekten çok sevinirim abicim."
Hızla yanına oturdum. Nasıl bir sohbet açabilirdim ki?
"Ah selam Umut. Bu arada kaç yaşındasın? Ona göre sesleneyim!"
Şirince gülümsemişti. Bende gülümseyerek cevapladım sorusunu.
"22 yaşındayım, sen?"
"Şansa bak 19 yaşındayım."
"3 yaşın lafı olmaz Umut de o yüzden bana lütfen."
"Ah peki o zaman Umut."
Tabii bu güzel ortamı biri bozmak zorunda tabiki yani. O kişide Kaan'dan başkası değil.
"Siz baya iyi anlaştınız hee."
Alev şirince kıkırdayıp kafasını salladı. İlk görüşte aşk mı olur diyordum ya ben heh oluyormuş işte amk.
Emre herkese pizza söylemişti. Eğlenceli sohbet eşliğinde pizzalarımızı yemiştik. En sonunda yemeğimiz bitmişti.
"Bugün bebeğim uzun yoldan geldiği için bütün gün evdeyiz itiraz istemiyorum."
"Yaa abim benim!!"
