Emre donakalmış bana bakıyordu. Biliyordum benden nefret ediyordu artık... Dolan gözlerimi görmesin diye kafamı eğdim.
"Çıkar mısın?"
"Malsın oğlum sen!"
Emre gelip bana sarılınca bir şok daha yaşamıştım. Neden sarılmıştı? Beni dövmesi gerekmiyor muydu?
"Malsın oğlum mal neden söylemedin kapandın odana- bula bula benim mal kardeşimi mi buldun arkasından bu kadar ağlayacak-"
"Kızmadın mı?"
"Yoo niye kızıcam salak"
"Şey ben kızarsın sandım-"
Güldü. Ardından da kapıyı açtı.
"Aleeeevvv gel abicim"
"Emre hayır-!"
"Umut sus! Aleeevv gelsene lan!"
Alevin hızlıca gelişini duydum kalbim ağzımda atıyordu bildiğin..
"Efendim abi?"
"Geç şu mala sarıl sakinleştir şunu.."
"Tamamm!!"
Koşup yanıma oturdu ve sıkıca sarılıp saçlarımı okşamaya başladı.
"Yex kıyağımı unutma hee~"
Sırıttı ve odadan çıktı. Alev arkasından biraz söylendi. Bütün günü bana sarılmış şekilde geçirdi. Sanırım hayatımın en güzel saatleriydi. Alev dolu gözlerle bana bakmaya başladı bir süre sonra.
"Bebeğim? Ne oldu sanaa?"
"Çok mu aşıksın.."
"Evet ama neden soruyorsun prensesim?"
"Ben- ben abimle konuşmalarınızı dinledim.."
Stajdan dolayı sadece bu kısa bölümü atabildim.. kusura bakmayınnn sizi seviyoreeee
