SONSUZ

2. BÖLÜM

Uyandığımda saat 10.00du.Hızla yataktan kalktım. okul servisinin gelmesine 10 dk vardı. Hızlı bir şekilde yüzümü yıkadım hemen sonra dişlerimi fırçaladım. Üstume okul kıyafetlerimi geçirip dağınık bir at kuyruğu yaptım. ders programına bakarak kitaplari çantama yerleştirdim.Herseyim hazırdı. Evin kapısını açmamla beraber karşı komşumuz Nalan teyzenin tiz sesini duydum.
-iyi pazarlar kızım annene selam söyle.
-Tamam Nalan teyze sanada iyi pazarlar.
dedim ufak bir gülümsemeyle.
Asansörün düğmesine bastım da bidakka Nalan teyze iyi pazarlar demişti ! Oha bugun okul yok ki !
Eve döndüm. Annem beni görünce gülmekten kendini alamadı. Haklıydı da pazar günü okula giden tek insan olarak tarihe gecicektim.
-Hadi git üstünü değiştir.Kahvaltı hazırlayacagım
-Tamam . Hemen geliyorum.
Üstüme günlük giysilerimi geçirip mutfağa yöneldim. Ardından babam geldi.koltukta yatmaktan heryeri ağrıyordu.Nede olsa ayrıldılar aynı yatakta yatmıyorlardı. Hatta yarın babam ankaraya gidecekti hemde temelli...bu beni birhayli üzüyordu ama yapacak birşey yoktu. Kahvaltımızı yaptıktan sonra babam eşyalarını bavula yerleştirdi.Annem ise kahvaltıyı toparlamakla meşguldü. Babam işini bitirince birlikte dışarı çıktık.
Bütün gün babamla dışardaydık. Saat 21.00du . Eve dönmeye karar verdik.Gün hiç bitmesin istiyordum.Eve vardık. Babam yanağıma iyi geceler öpücüğü kondurdu ve uyuduk.
Sabah oldu. Yüzümü yıkadım Babam uçağa 12.00de binecekti saat 09.00du . Kahvaltı yaptık. Saçlarımı düzleştirdim altima siyah yırtık bir pantolon üstüme siyahve kırmızı kareleri olan gömleği geçirdim hazırlanmam bitince babamın yanına gittim. Babamın altında siyah bir pantolon ustunde mavi bir gömlek vardı. saçlarına şekil vermişti gayet hoş gözüküyordu. Ayakkabılarımızı giyip evden çıktık. Annem evde kaldı. Rutin işlemler yapıldıktan sonra babama sımsıkı sarılıp öptüm . Aynı şekilde o da beni. Uçağa doğru yöneldi. Elimi sallayarak babamı yolcu ettim. Taksiye bindim ve eve doğru yol aldım.
Zeynep'i aradım olan biteni anlattım sonra onu bizim eve çağırdım. Birlikte film izledik dergilere baktık. Sonra televizyon izlemeye karar verdik.Kanal değiştirirken bir haber bültenine rastladım. Haberde istanbuldan ankaraya giden bir uçağın düştüğünü ve içindeki kişilerin öldüğünü anlatıyordu bu babamın bindiği uçaktı! Bir an nefessiz kaldım. Sanki kalbime bıçak saplanmıştı ... Ağlamaya başladım kendimi durduramıyordum. Zeynep beni böyle görünce o da ağlamaya başladı . Annem eve geldiğinde tam bize ağlamamızın sebebini sorcaktı ki ;
-Babamın bulunduğu uçak düşmüş ve kurtulan olmamış! hepsi senin suçun! eğer bosanmak istemeseydin böyle birşey olmazdı! !
Dedim bağırarak. çok sinirliydim.
Annem göz yaşlarını tutamadı.