Προστασία μάρτυρα {GW15} (Υπο έκδοση)

"...στη φυλακή του νου..." 2

"...και τα μεγάλα μοναχικά μας βράδια ταξιδεύουμε...περιπλανιώμαστε σε εκείνες τις περιοχές του Αχανούς που ίσως κάποτε αξιωθούμε να γνωρίσουμε... ονειρευόμαστε με τα μάτια ορθάνοιχτα και την καρδιά να βροντάει... και...περιμένουμε..." Ν.

Ο Δημήτρης Ιωάννου βρισκόταν επιτέλους πίσω απο τα σίδερα της φυλακής, έστω και προσωρινά. Αυτό και μόνο το γεγονός θα έπρεπε να τον ικανοποιεί απόλυτα αλλά δεν ένιωθε έτσι. Κάτι έλειπε...κάτι τον έκανε να αισθάνεται άβολα και κυρίως... ανικανοποίητος αλλά δεν ήξερε τι. Στριφογύρισε το ποτό στο ποτήρι του και σηκώθηκε απο τον μαύρο δερμάτινο καναπέ του. Ο σκύλος του τον ακολούθησε στην κουζίνα κουνώντας την ουρά του, έτοιμος για βόλτα. "Όχι τώρα ρε Πινελιά..." της είπε σιγανά χαϊδεύοντας τον λαιμό του μεγάλου λαμπραντόρ του. Άλλαξε το νερό στο μπολ της και γέμισε για δεύτερη φορά το ποτήρι του. Έβαλε τα χέρια αριστερά δεξιά στον πάγκο και χάζεψε για λίγο έξω απο το παράθυρο σκεφτικός. Ήξερε κατά βάθος οτι τα πράγματα ήταν ζόρικα. Ο Ιωάννου ήταν δύσκολος αντίπαλος και όλα αυτά τα χρόνια κατάφερνε να ξεφεύγει πολύ εύκολα απο τα χέρια του. Ο δικηγόρος του ήταν καλά διαβασμένος και πάντα έβρισκε τρύπες στο σύστημα που ουσιαστικά βοηθούσαν τον πελάτη του να βγαίνει καθαρός απο την όποια κατηγορία. Αυτή τη φορά όμως δεν θα το επέτρεπε, δεν μπορούσε να τον αφήσει να την γλιτώσει έτσι απλά. Δύο φόνοι, σκότωσε δύο ανθρώπους εν ψυχρώ, χωρίς να λογαριαστούν οι εκατοντάδες άλλοι απο τις ουσίες που προωθούσε. Το όπλο, ή μάλλον τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για την διπλή ανθρωποκτονία είχαν βρεθεί στο τόπο του εγκλήματος αλλά τα αποτυπώματα είχαν αλλοιωθεί. Ο ίδιος ισχυριζόταν οτι τα δύο θύματα είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς μεταξύ τους και προσπάθησαν να τους κλείσουν εκείνο το βράδυ. Ο δικηγόρος του θα 'πατούσε' σε αυτήν την εκδοχή και οι πιθανότητες θα αυξάνονταν δραματικά για την αθωότητά του εαν δεν είχε την μαρτυρία που ήθελε. Την μαρτυρία που χρειαζόταν.

Έκλεισε τα μάτια και τα έτριψε δυνατά...Αυτή η υπόθεση του προκαλούσε πονοκέφαλο, ένταση... Προσπαθούσε να βρει μια λύση για να τον παγιδεύσει αλλά ο ίδιος τελικά παγιδευόταν εξαιτίας του, χρόνια τώρα. Είχε μπλεχτεί σε έναν κύκλο μίσους και αίματος και προσπαθούσε να τον κλείσει χωρίς επιτυχία. Υπήρχε όμως μια μάρτυρας...η βασική μάρτυρας..κρεμόταν πάνω της για την καταδίκη του Ιωάννου. Τον είδε... εκείνο το βράδυ σκότωσε μπροστά της τον άνδρα και έπειτα την γυναίκα που βρισκόταν στον ίδιο χώρο μαζί της. Δεν υπήρχε αμφιβολία..το είδε στα μάτια της..το παραδέχτηκε σε κείνον. Κι όμως του δήλωσε οτι δεν θα κατέθετε στην δίκη του φονιά γιατί την απείλησε. Όταν την άκουσε να του το λέει, το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του, απο εκείνη εξαρτιόταν η καταδίκη του καθάρματος και υπήρχε περίπτωση να την γλιτώσει επειδή το κοριτσάκι φοβάται. Ήπιε μια γερή γουλιά απο το ποτήρι με το αλκοόλ του και άρπαξε το κινητό του. Πληκτρολόγησε γρήγορα έναν αριθμό και περίμενε ανυπόμονα να απαντήσει ο Γιώργος, ο συνεργάτης του. "Έχεις νέα;" τον ρώτησε κοφτά μόλις άκουσε την κουρασμένη φωνή του. "Τίποτα..Βασιλική Οικονόμου δεν μου είπες; δεν βρίσκω τίποτα...Σαν να εμφανίστηκε πριν οχτώ χρόνια ξαφνικά...Πριν απο αυτό τίποτα...ούτε γονείς βρίσκω...δεν υπάρχει το παραμικρό για το παρελθόν της" του απάντησε σκεπτικός ο συνεργάτης του. Ο Χάρης ξεφύσηξε δυνατα "να δεις που τελικά θα μου δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα απ' οτι περίμενα..." του απάντησε εκνευρισμένος. Αφού έγραψε σε ένα χαρτάκι την διεύθυνση που του έδωσε ο Γιώργος, πήγε βιαστικά προς το δωμάτιό του, άλλαξε ρούχα, σφύριξε στην Πινελιά και βγήκαν απο το διαμέρισμά του.