one house two enemy / minsung

twelve

Yarın gerçekten zapt etmesi gereken egolu bir jisung onu bekliyordu...

📎

"Minho! Çabuk bana kahvaltımı getir acıktım!"

Yapılı olan vücut derin bir nefes verdiğinde, günün işkencesinin başladığını anlamıştı.

Dün yaşananlardan sonra, jisung kalça ağrısını bahane olarak kullanıyor, minho'ya istediğini yaptırıyordu.

Oğlan üst kattaki odalarından gelen sesle, lanet okumuş, hazırladığı kahvaltıyı tepsiyle yukarıya çıkarmaya başlamıştı.

Eşi evdeki hizmetliler sen biriyle oynaştığından dolayı, bay han evde hizmetli olmamasını uygun gördüğü için, tüm hizmetlileri evden kovmuştu.

Bu yüzden elden gül bebek olan ikili, tüm işlerini zorda olsa kendileri halletmeye çalışıyordu.

Minho, yatak odalarına girdiğinde, jisung'un dik bir şekilde oturup sırtını yatağın başlığına yaslandığını, yorganı ise bir bebek gibi üstüne çektiğini görmüştü.

Bu görüntü oğlanın sırıtmasına sebep olurken, eşi kaşlarını çatıp, ellerini yukarıya doğru doğrultup açıp kapamıştı.

Yapılı olan vücut tepsiyi, çocuğun kucağına bıraktığında, yatağa geri oturmuş, derin bir nefes vermişti.

"Sevmedim"

"Ne?"

"Kahve soğumuş, git bana yenisini getir"

"Jisung. Sabrımı sınama, yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim"

"Naparsın? Zaten senin yüzünden bu haldeyim"

"İç işte, beni zorlama."

Jisung memnuniyetsizce kahvesinden bir kaç yudum aldığında, minho ayaklanmış, üstünü giyinmek için bir kaç resmi kıyafet almıştı.

"Nereye?"

"Şirkete?"

"Beni bu halde bırakıp şirkete gideceksin öyle mi?"

"Nesin sen? Bebek falan mı?"

"Öyle olsun Lee minho"

Oğlan derin bir nefes alıp üstünü giyindiğinde, jisung tepsiyi yana bırakmış, ardından kollarını önünde birleştirip yorganı kafasına kadar çekmişti.

Yapılı olan vücut üstünü giyinip, yatak odasına girdiğinde, kendini tamamen yorganın altına kapatmış, solucan gibi kıvrılmış bir jisung beklemiyordu.

"Jisung. Ben çıkıyorum"

"..."

"Şuan trip mi yiyorum?"

"Bu evden bir adım bile dışarı atarsan bir daha geri gelme."

"Fazla abartıyorsun"