Bu günün derslerinde bitmişdi. Zil çaldı her kes ayaklandı bende çantamı topladım. Ama ismini bilmediğim sıra arkadaşım ortalıkta yoktu. Çantamı topladım. Öylesine sınıftan kafamı çıkarıb öylesine bir bakındım. Ama yoktu. Tabiki de bana ne ondan ama öylesine merak etmişdim işte. Sonra içeriye girdim pencereye yaklaştım. Ordanda bakındım ama yoktu. Çantamı alıb çıkmak için kapı tarafa döndüm ama karşımda onu görmeyi hiç beklemiyormuş gibi çok şaşırdım.
"Benimi arıyordun sen?"diye imalı bir şekilde sordu. "Niye seni arayayım ben ya" dedim. "Ayrıca birine yaklaştığında ses çıkarsan çok güzel olur. Ne bu sessize gelmeler falan"dedim."Yani kabul ediyosun korktuğunu"dedi. "Ben ne zaman korktum dedim hatırlamıyorum. Ayrıca benmi senden korkucam yok canım daha neler"dedim."Bence buna bir son vermeliyiz" dedi."Anlamadım neye son veriyoruz?"dedim."Biz en başından çok farklı tanıştık gel sanki bir birimizi hiç tanımıyormuş gibi yeniden tanışalım"dedi ve elini öne doğru uzatdı."Uğur ben"dedi. Adını ilk defa ondan duydum. Güzel bir ismi vardı. "Aslında doğru söylüyorsun bizim tanışmamız çok farklı oldu ama seninde dediğin gibi yeniden başlaya biliriz"dedim ve bana uzatdığı elini sıktım. " Bende Mine memnun oldum Uğur"dedim." Bende bende memnun oldum Mine"dedi. Ondan adımı ilk defa duymuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilinmez bir yol
RomanceNe zaman bir yola adım atsan . O yolun sonunda seni ne bekliyor bilemezsin bu yüzdende bu hikâyenin adı bilinmez bir yol.
