Azrail'in evin önün geldik burası bu saba geldiğim evdi evin için girdik ve yine o toplantı odasına girdik ortada büyük masanın başında oturuyordu Azrail
–emaneti getirdinizmi.dedi Azrail
–evet efendim emanet bizde.dedi bulut bana batı ve teker Azrail baktı
–göle bu görevi tamamladı.dedi Azrail
–bundan sonra ne olacak efendim.dedim Azrail ban batı bir süre düşünür gibi oldu ama sonra hemen cevap verdi
–sende katil ile aynı üniversitede okuyacaksın kendini tam koruyan kadar sonra kendi başının çaresine bakacaksın.dedi ah nekada kolay ben bu günü atalatam içini her şeyi yaptım bundan sonra 7/24 bu odunulami gezcem hemde aynı üniversitede Allahım al canımı
–efendim ben kendim koruya bilirim.dedim Azrail babam bakmayı kesip bana baktı
–ahaha. Kahkaha attığında
‐ne oldu da güldünüz.dedim Kahkaha atmayı kesip
–benimle düzgün konuş.dedi ben ona meydan okurçasına bir adım yaklaştım
–konuşmasam ne olur.dedim bana öfke içinde bakark elini serçe masaya vurdu ve
–ben senden mafya çıkacağını sanmıştım meyerse sende o oruzpu kızlarına benziyorsun.dedi benim sinirden gozlerim dolmaya başladı ben 2 yaşımda annemi kaybettim ve bu adam karşımda annem küfür ediyordu ben babama baktığımda başını önünü eğdi babam nefret edercesine baktım sora arkama döndüm ve odadan çıktım gözüm dolmuştu yine ve gözümden o yaş düşmesini diye yutkundum bu duyguyu bilen bilir zaten bir parka gitim rastgele bir banka oturdum dirseğimi bacağımın üstüne indirdim ve yüzümü iki elimin arasına aldım ve artık tutmadığım göz yaşlarım bıraktım ağzımdan bir hıçkırık kaçtı
–canım çok yanıyor!!.diye bağırdım etraftaki bazı kişiler bana bakıyordu hemen kalktım ve banka tekme atım
–neden ben ya neden!.dedim yine bağırdım ve dizlerimin üstüne çöktüm
–bir kere be hayat bir kere yüzüme gül.dedim kısık çıkan sesimle gözümden düşen yaşlar eşlik eden yağmur ve gök gürültüsü de
–bir şey demedi ya benim a-anneme k-küfür eti ama o kafasını eğdi.dedim kısık çıkan sesimle artık ben dayanamıyorum gerçekten bak ben çok yoruldum ayağa kalktım yorgunu bir şekilde yürüyüp bir duvarını yanına geldim ve sırtımı duvar yasladım yavaşça yere doru çömelmeldim
Ben 2 yaşımda anemi bir kazada kaybettim o günden sonra hep kaybetme korkusu ile yaşadım bu duygu çok kötü beni resmen yıktı ablamı da kaybettiğim gün birdaha kimsey sahiplenmek için yemin okudum çünkü kime sahiplenmek istesem o ilk giti
–ya Vala bak benim yaşamam herkese zara ben kimseyi güldürmedim.dedim kısa bi sesle
–Kendimden nefret ediyorum!.dedim bağırdım
–kalbim acıyor.dedim kısık bir sesle ve
–niye böyle üzgünsün.dedi bir dayının bir ona baktım
–beni öldürdüler dayı.dedim gözümden düşen yaşları elimle silmeye çalıştım ama durmadı yine aktı sanki yağmurla yarışıyordu o güneşi özlemiştim ben anemi ve ablamı özlemiştim elini omzuma koydu
–ban bak kızım burda herkes ya ölmüştür yada öldürülmüştü.dedi önüme eğdiğimi başımı yine kaldırıp hayatan bıkmış bir şekilde konuştum
–mesele ölmek değil dayı en mutlu olduğunu en güzel hayeler kurduğunu günü ölmek.dedim ve dizlerimi kendime çektim iki kolumuda dizlerimin etrafına sardım başımı dizlerime yasladım
–kaybetme korkusu nedir bilirim ama ben yılar önce kaybetmeme gerken kişiyi kaybettim.dedi ben elimi omzuma koyduğu elini üzerine koydum
–bu hayata kime sahiplenmek istesem o ilk giti be dayı şu anda kaybetmekten korktuğu bir var dayı ve ben her gece onu nasıl korumam geçtiğini düşünüyorum.dedim gözümden akan yaşların durmasını diledim
–bak kızım sen o kişiyi bir tek ölmesiyle kaybetmiyorusun o kişi san ihanet etiğinde de kaybediyorsun peki san bir şey sorcam o çok sevdiğin kişi san ihanet etse sen onu afedermisin.dedi dayıya
–dayı sen ne ihaneihantiden bahsediyorsun benim babam ban ihanet eti hemde işi için.dedim ve güldüm sonra başım kaldırdığım gibi güneş ve babası birşeyler konuşuyordu güneşini babası ona bir miktar para verdi güneş paraya batı ve başını saldı yaşça ayağa kalktım ve onlara doğru yürüdüm artık net duyordumu
–tamam baba ben arsenin odasından seni belgelerini bulur getirimi getirdiğimide paranın yarısını getirirsin değilmi.dedi oan dünya başıma yıkıldı durdurduğum göz yaşlarım yine akamya başladı arkam döndüm ve koşarak burdan uzaklaştım bir duvarını yanıda durudumu ve duvar sayamadığım kadar yumruk atı
GÜNEŞ ÖZDEMİRİNİ ANALTIMIDAN
arsen gittiğin bir sür içerde tevziyon izledim sonra birden kapı kırılacakmış gibi açılınca kapını yanın gidip delikten baktım gördüğümü kişiyle kafamdan kaynar su dökülmüş gibi hissettim hal kapı çalıyordu
–güneş orda olduğunu biliyorum eyer kapıyı acmsan o arkadaşını öldürürüm.dedi ben ne yapacağım şimdi mecbur kapıyı açmalıyım yoksa arsene bir şey olsa ben vicdan azabı ile yaşayamam o benim en yakını arkadaşım ne arkadaş kardeşim o benim canımdan bir parça
–hadi ama güneş aç kızım kapıyı.dedi titreyen ellerimle açtım kapıyı babam ban gülümseyerek bakıyordu
–beni içer almayacaksınmı.dedi ona nefret ile baktım
–senimi sen kimsini ki.dedim tiksinirice okulumu sıkıca tutu ve beni kendine doru çekti
–eyer bir daha benle doğru konuşmasan seni o küçük dilini kopartırım.dedi korku içinde titreyen bedenimi durması içini kendimi kastım
–kolumu bırak.dedim dişlerimi arasından ban küçümserce batı kolumu serçe bıraktı gözüm dolmuştu
–evet simdi sadede gelelim arsen nerde güneş o çok güvendiğin arkadaşını nerde dur yada sen bilmiyorsun simdi ben san gösterimi
Ahmet telfonu getir.dedi Ahmet den adam telefonu getirdi karşımda duran adam verdi babam birseyler yaptı ve bana verdi ben elimdeki telefona baktım gözlerim fal taşı gibi acımıştı arsen bir duvarını yanıda hemen onunu 50 yaşındaki bir adam vardı bir eli arsenin omzunda
diğer eli arkasında ve elinde bir silah vardı
–y-yapma n-ne i-istiyorsunu.dedim kekeliyerek kahkaha attığında kaşlarım çatmış bir şekilde ona baktım
–korkma sadece oan ihanet emiş gibi görüneceksini.dedi gözleri sonun kadar açıldı başımı hayır anlamında salladım
–baba bak o küçüklükten beri kaybetme korkusu ila yaşadı annesini ablasını kaybetti bunu kaldıramaz bunu ona yapam hakkımız yok o bize zarar vermedi.dedim gözlerime batı bir adımı yaklaştı
–kaybetme korkusu hmm bunu söylemen iyi oldu bundan sonra alışacak kaybetmeye yada birda kimseye sahiplenmeyecek.dedi ben oyna'yamam'dercesien bakıyordum
–gelecek misini yoksa o çok değerli arkadaşını cenazesine gidersini.dedi yutkundum bundan başka çarem yok yapam ger yoksa onu öldürecek gözlerimi dolmuştu sımsıkı kaptım ama beceremedim yine gözümden o yaş düştü gözlerimi açtım
‐ta-tamam ne yapacam.dedim elimle göz yaşlarımı temizledim ve dik durdum ban baktı ve başını rastgele bir yer çevirdi daha doğrusu karşıdaki bahçeye bakarak konuştu
–odasında gereksiz bir dosya var benle ilgili o dosyayı bahane edecez ilk önce onun yanına gidecez ve hemen yanındaki banka oturucaz ben san para vecem sende kabul edecen ben san parayı verince sen diyeceksinki'tamam baba ben arsenin odasından seni belgelerini bulur getirimi getirdiğimide paranın yarısını getirirsin değilmiş böyle diyeceksin tamamı.dedi ben ağzım açılmış bir şekilde dinliyordum babamı
–yuh! sen tam bir ruh hastasısın.dedim alçak tutmadığım sesimle
İşte şimdi nerdesini diye sormayın çünkü arsenin hemen yanındaki banka babamla oturuyoruz arada arsenen bakıyordum ve buraya doğru geldiğini görünce babam batımı
–geliyor.dedim kısık bir sesle oda başını saldı arsen iyice bize yaklaşınca
–tamam baba ben arsenin odasından seni belgelerini bulur getirimi getirdiğimide paranın yarısını getirirsin değilmi.arsen baktığımda arkasını döndü koşarak uzaklaştı ben de ayağa kalktım babam elim tutu ve serçe çekti oturmamı sağladı ben hala arsenin arkasından bakıyordum elimi serçe kendime çektim
–sen nasıl bir babasını ya.dedim bağırdım
–beni sevmedini sevmeyi bırak büyütmedini neden hayatımı mahvediyorsun kanınıdanım diyemi al canımı ama beni arsenle sınama.dedim ve arkam döndüm hızlıca yürüdüm.
