homeowner taekook🐱

ev arkadaşı~

Bilinmeyen numara:
Günaydın jungkook

Numara ekli değil de kimsiniz?

Bilinmeyen numara:
Jimin ben.

Haa, tamamm.

°bilinmeyen numarayı ' jimin ev ark' olarak değiştirdiniz.

Jimin ev ark:

Yoongi biraz bahsetmiştir ama ben bi üstünden geçeyim. Duyduğuma göre üniversitelerimiz yakınmış, maddi olarak da birbirimize destek açısından yeni ev arkadaşın ben olacağım. Yarın öğlen 3 gibi uçak inecek sanırım. O saatlerde havaalanında olacağım.

Evet evet, Biliyorum iyi anlaşırız umarımm. Yarın havaalanında seni bekliyor olacağım.

Tamamdır.

--------

Jungkook, uçaktan indim ben. Bekliyorum seni. Neredesin?

Geldim bende. Hafif turumcumsu bankın oraya gel.

Tamam

--------

Jimini tamda dediğim yerde bekliyordum, sarı saçlı, kısa bir çocuktu. Birbirimizi neredeyse adam akıllı ilk defa görmemize rağmen ağzı kulaklarındaydı. Basit biri.
Ama ön yargılı davranmaya çalıştım, okulda 2 3 kez yoonginin yanında görmüştüm. Onun yanında daha bi gergindi sanki, utanıyor gibi mesela.
O bize doğru yaklaştığında taksiden indim. Çantalarını bagaja yerleştirmesine yardım ettim ve yola koyulduk. Yol boyu hiç konuşmamıştık. Belki daha önce hiç sıcak bir sohbetimiz olmadığından, belki de takside yeterince yabancılık çektiğinden konuşmamıştı. Bende aynını yaptım. Sessizliği bozmadan yola devam ettik. Eve vardığımızda binanın önünde durup önce sokağı ve binayı hızlıca inceledi. O binaya biraz uzun bakınca bende kafamı kaldırdım, kilitlendiği noktaya baktım. Taehyung ' un evliydi. Camda da o vardı kafamı kaldırmakla onunla göz göze gelmem bir oldu. Sanki benim kafamı kaldırıp ona bakmamı bekliyormuş gibi.
Yine sanki farklı biri gibiydi. Güler yüzlü çocuk gitmişti. Yerine yine somurtan bi çocuk vardı. Gözlerimi kaçırdım, jimine doğru yönelip boğazımı temizleyerek,. "uhm, içeri geçelim mi?" Dedim. Başıyla onaylayarak binanın içerisine girdik. Tam kapıyı açacakken, taehyung u gördüm sanki birşeye yetişecek gibiydi, aceleci. Beni görünce yavaşladı. "Jungkook, ııı"
Ağızında birşeyler geveledi. "Misafirin mi var? " Benimle konuştuktan hemen sonra somurtarak jimine odaklandı. Bakışlarında birşeyler anlatıyor gibiydi.
"Şey pek misafir sayılmaz, arkadaşım. Yani ev arkadaşım."
Yüzündeki somurtganlığı bozmadan , "ha, peki." Diyebildi. Bu tavırları anlayamamıştım. Henüz doğru düzgün konuşup tanışmamamıza rağmen, sanki kıskanıyor gibiydi. Fakat onunda beni daha tanımamasına rağmen kıskanması biraz saçma olurdu.
Jiminle eve geldiğimizde evi de biraz inceledi

Küçük ama bize yetecektir ha?

Evet evet bende aynı fikirdeyim. 2 küçük oda var, ben birine yerleştim ama eğer onu istiyorsan alabilirsin.

Hayır hayır, gerek yok ben boş odaya geçerim.
Bu arada geleli çok oldu mu

Umm, hayır 1 hafta bile olmuyor.