Psikolojik cinayetler

Kansız Cinayetler

Senin için cinayet nedir? Birini öldürmek. Zehirleyerek, bıçaklayarak, boğarak birini öldürmek. Peki sadece bunlar mı? Birini anca dokunarak mı öldüre biliriz? Peki ya sözler cinayet işleyemezler mi? O cümleler bir bıçak, bir zehir, kalp'e batmış bir cam parçası kadar acıtamaz mı? Birinin ruhunu öldürmekde bir cinayettir. O sözler çok can yakar. O cümleler çoğu cinayete sebep olur.  Insanlar neden böyle? Kimisi şiddete karşı olur ama sözleri ile tüketir insanları. O sözlerin nasıl acıttığını sadece o sözlere mahkum yaşayanlar bilir. "Çok boş bi insansın!"  Bazen bu  cümleyi duyunca içimde bir boşluk hissi yaranıyo ve bana bunu söyleyen kişinin dünyasını boş bırakıp gitmek istiyorum. Koşarak ordan uzaklaşmak istiyorum. O cümle belki normal bir cümleydi ama canımı çok yakıyordu. O kadar acıtıyordu ki, etimi kesmişler gibi bağırmak istiyordum ama susuyordum ve gülümsüyordum. O cümleler aklımda ve kalbimde dolaşıyorlardı resmen. Ama gülümsüyorum çünki geçiyor!  Bu kitapda sizinle birlikte bir çok cinayetleri inceleyerek bir çok katiller ile tanışacağız. Gözyaşlarımızın nedenlerini bulup sonra o yaşları birlikte sileceğiz. Uykusuz gecelerimizin nedenlerini bulup onlara inat günlerce uyuyacağız. Seni acıtan kim canım? Sevdiğin mi? Annen mi? Baban mı? Kardeşin mi? Bir yabancı mı? Yoksa her kes mi? O zaman sende onlara inat yaşayacaksın. Ağlamak ezikliktir, güçsüzlüktür derler, geç aynanın karşısına doya doya ağla. Ezik olduğun için değil, güçsüz olduğun için değil canının acıdığı için ağlıyorsun. Gizletme o gözyaşlarını, dinleme kalbi kara olanları. Sabaha kadar ağla hadi sonra sil gözyaşlarını git ve kazan. Hayat daha yeni başlıyor! Kaç yaşındasın? 10? 15? 27? 46? Kaç yaşında olursan ol hayat daha yeni başlıyor. Kaybediceksin, yere çakılacaksın sonra her kese inat kalkacaksın ayağa ve yürüyeceksin. Tekrar itekleyecekler seni, tekrar düşücen yine kalkıcaksın. Bu satırlarım sana uzanan bir el olsun, ne zaman düşsen gel ve oku. Canın mı acıyor? Yaz, inan bana geçiriyor. Bu dünyada bir kalem ve bir kağıt bir çok insandan daha anlayışlıdır. Ya da al seccadeni anlat yaradana derdini. Geç aynanın karşısına kendine anlat derdini, ama hiç bi zaman bi yabancıya anlatma. Insanlara tutunursan yeniden yere çakılırsın. Dertlerini sana karşı kullana bilecekler var, derdini küçümseyecek olanlar var, seni dinleyip yanında olup bir anda gidenler var. Sen o dertleri yok edemesende sana zarar gelmicek bi şekilde anlat ki içinde büyümesin. Sen yeter ki bir güç sarf et. Yeter ki seni öldürmeyi başaramasınlar! Yaşayan bir ölü olmada, yerde ne kadar kaldığın önemli değil. Ölmediysen bir umut vardır zaten. İzmir için de Ege'sine kavuşmak imkansızdı ama başardı, benim için bu satırları paylaşacak cesareti bulmak imkansızdı ama sen şu an bu satırları okuyorsun. İnan bana birlikte başarıcaz, birlikte yaşayacağız. Onların bizi öldürmesine izin vermicez. Hoş geldin buraya canım benim. Bu satırlar senin yeni evin. Seni hep beklerim!