Katliam -shin soukoku-

2

Dedektif tüm bu düşüncelerin arasında kaybolmuşken "Akutagawa!" diye seslendi biri. Gelen sesle irkildi sonrasında arkasına döndü. Uzun boylu, kahverengi saçları ve gözleri olan kişi onun hizasına kadar gelmişti. Hatta cesedi daha doğrusu üzerindeki notu incelemişti. "Sanırım bir hayranın var." dedi bir gülümsemeyle.

"Hayrandan çok takıntılı bir manyak gibi."

"Ya da yalnızca bir aşık?"

"Evet kesinlikle bana aşık olduğu için birilerini öldürüyor Dazai-san." dedi alayla. "Her neyse burada yapabileceğimiz bir şey kalmamış. Kahve içmek ister misin?" diye sordu Dazai. Akutagawa bir dakika kadar düşündükten sonra teklifi kabul etti. Bir kafeye gidip oturdular. Kahve istediler garsondan. İkisi de sessizdi. Bir süre sonra kahveleri geldi ve Dazai sessizliği bozdu.

"Gözlerin uykusuzluktan açık duramıyor. En son ne zaman doğru düzgün uyudun Akutagawa?". Akutagawa bir şey demedi. Fazla düşünceli görünüyordu. "Her neyse. Bu hafta kaçıncı cinayetti?"
"Dört." dedi kahvesinden bir yudum aldıktan sonra. Tam istediği gibi biraz acı ve sıcaktı.

"Yaklaşık bir aydır arıyoruz not bırakan katili. Elimizde neler var peki?"

"Kurbanın kanıyla yazılmış bir not, bir tane hançer, bir de ceset. Bunların dışında herhangi bir ipucumuz yok. O kadar iyi ki yaptığı işte hiçbir delil bırakmıyor arkasında."

"Seninle oynuyor adeta." dedi Dazai kahkaha atarak.

"Onu bulduğum zaman onunla bizzat ben oynayacağım. O zaman asıl oyuncu kimmiş öğrenecek." kahvesini bitirdi ve ayağa kalktı. "Görüşürüz Dazai-san."

"Nereye gidiyorsun oturuyorduk?"

"Söylediğiniz gibi yorgunum ve biraz dinleneceğim."

"Hoşça kal. Dikkat et de o kurbanlardan biri olma. Cesedini incelemek hoşuma gitmez çünkü." diyerek el salladı. "Siz de dikkat edin kendinize." dedi ve kafeden ayrılıp evine gitti Dedektif. Duş aldı. Eline de sevdiği kitaplardan birini alarak yatağa uzandı. Bir süre okuduktan sonra uyuyakaldı.

O sırada Atsushi ise birilerine işkence etmekte olan Chuuya'yı izliyordu.

"Chuuya-san! Eğer konuşmuyorsa dilini keselim bir daha konuşamasın!" dedi ve kıkırdadı.

Chuuya arkasını döndü ve ona tuhaf bir şekilde baktı. "BENİ İZLEMEYİ KES APTAL!" diye bağırdı.

"Ama canım çok sıkıldı. Yardım etmeme de izin vermediniz zaten. Çok kırıldım." sahte ve üzgün bir ifade bıraktı yüzüne.

"Atsushi." dedi Chuuya gülümseyerek.

"Efendim?"

"Bir siktir git!"

"Hehe. Peki Chuuya-sannn." diyip yanından ayrıldı Chuuya'nın. Odasına geldi. Duvarda üzerinde kırmızı kalemle çarpı atılmış asılı olan birkaç resim ve üzerinde hiçbir yazı ya da leke olmayan Akutagawa'nın resmi vardı. Atsushi uzun süre resimleri inceledi.

"Hepsi öldü. Umarım sen başarılı olursun Akutagawa Ryunosuke." dedi. Kendi kendine konuşuyordu. Bunu sürekli yapardı. Hoşuna giden özelliklerinden biri de buydu.

Sonrasında yatağın yanındaki komodine yaklaştı ve komodinin çekmecesindeki siyah defteri çıkarttı. Yatağa yüzüstü uzandı. Ellerini çenesinin iki tarafına koydu. Ayaklarını da hafif kaldırmış bir şekilde sallıyordu. Küçük bir çocuğu andırır şekilde defterin sayfalarını açtı. Defterde öldürdüğü kişilerin resimleri ve onları nasıl öldürdüğünü yazmıştı Atsushi. Bunları okuyup ilham alıyordu adeta.

"Odanın kapısını açık bırakmamalısın Atsushi." diyen bir ses geldi kapıdan. Atsushi kafasını kaldırdı ve baktı.

"Sakladığım bir şeyim yok Chuuya-san. Gördüğünüz gibi oyunlarımı açık oynuyorum. Oyunumun kuralları basit. Ya kazanan ya da kaybeden olursunuz. Ama nedense hiç kaybetmedim. Düşmanlarım kaybetti." diye açıkladı.

"Yani öldüler."

"Kesinlikle." dedi ve devam etti "İşkence etmeyi bitirdiniz sanırım."

"Evet bitti sen biraz daha az işime burnunu sokarsan daha hızlı bitebilir di." dedi sonra da Atsushi'nin yanına oturdu. Bakışları defteri süzüyordu. Dayanamayıp sordu.

"Neden birilerini öldürüyorsun Atsushi?"

"Bilmiyorum kendimi iyi hissediyorum ama bunu yaparken."

"Peki dedektiflere çektirdiklerin?"

"Hoşuma gidiyor onlarla oynamak. Bu son dedektifi çok sevdim. Diğerleri bir ay bile olmadan ölmüşlerdi. Ama Akutagawa farklı. Ölmemeyi başardı ve gözüme girdi. Bu da onunla oynama isteğimi arttırıyor." dedi sevecen bir gülümsemeyle.

"Her neyse benim yapacak işlerim var gitmem gerek bu yüzden. Sana oyununda bol şans. Umarım kaybetmezsin diyebilirim ancak." dedi ayağa kalkarken Chuuya.

"Teşekkürler Chuuya-san. Kendinize iyi bakın ve ölmemeye çalışın. Görüşmek üzere." dedi Atsushi. Chuuya odasından çıktıktan sonra ayağa kalktı, defterin kapağını kapattı ve yerine koydu. Gelip yatağa uzandı yeniden.

"Kaybetme Dedektif kazanan olmak sıkıcı olmaya başladı." dedi tavanı seyrederken.