Bu sefer kararlıydı. Bırakıp gidecekti herşeyi.
"Gidiyorum." dedi.
"Saçmalamayı kes artık!" nefesini sesli bir şekilde bırakıp devam etti. "Yine ne oldu? " Anlayışlı olmaya çalışarak.
Ne olduğu o da biliyordu. Amacı zaman kazanıp Dünya'yı ikna etmek için yeni seçenek bulmaktı.
"Yapamıyorum baba..." cümleyi hangi sözcüklerle devam ettirmek istediğini o da bilmiyordu.
Tek bildiği şey artık gitmekti.
Şairlerin aşık olup binlerce şiirler yazılıp dile gelmiş şehir onun gözünde para için ruhlarını satmış insanlardan bedenlerinden ibaretti.
Bu insanlardan ne kadar uzak kalmak istesede. Dün bunlardan bir tanesine sahip olduğunu anlamıştı. Ve uzun zaman önce aldığı kararı tekrar dile getirmişti.
Savaş Bey - babası- bu sefer kızını ikna edemeyeceğini bildiği halde adı gibi şuan kızının gitmemesi için bir savaş içindeyi.
Dünya ise çoktan kararını almıştı.
Ağzından son dökülen kelimeler ise
" Para, mülk kimin umrunda. " demekten başka hiç birşey olmamıştı.
