(Tumblr)
Miracaksoyy:Selam
Miracaksoyy:Belki ruhlarımız başka bı alemde tanışmışlardır he ne dersin?
Miracaksoyy:Belki de iyi anlaşmışlardır.
Uygulamanın adını yakın arkadaşım Efe'den duyduktan sonra merak edip yükledim. Dediği üzere burada gönderi paylaşabilir, farklı hesap sahipleri ile konuşabilir, birbirimizin gönderilerini beğenip, yorum yapabilirmişiz. Uygulamayı yükledikten sonra dikkatimi bu hesap çekti. En azından hoşuma gittiğini reddedemem. Yazmak için çok şey düşünmedim aslında ilk aklıma geleni ve hissettiğimi yazdım. Çünkü gerçekten sanki daha önceden tanışmış gibi hissediyorum. Bı insan bı hesaptan etkilenip böyle düşünür mü demeyin. Çünkü ben de şu ana kadar inanmazdım. Çok garip bir his. Acaba mesajıma cevap verecek mi? Merak ettiğim bı diğer konu da bu. İçeriden gelen bağırma sesi ile daldığım derin düşüncelerden sıyrıldım. Muhtemelen yine annem ve babam tartışıyordu. Küçüklüğümden beri alışık olduğum bir konu olduğu için garipsemedim aslında. 17 senedir aynı şeyleri yaşıyorum. Birazdan kapı sesi gelicek(babam gidicek) ardından biraz söylenme sesi(annemin sesi) gelicek ardından da sesler kesilicek. Alışmak istemezdim. Ne ben ne de hiç bir çocuk böyle bir şeyi yaşamayı hak etmez. Böyle bir sorumluluk alamayacaklarsa da anne baba olmamalı hiç kimse. Seneye üniversite sınavına gireceğim ve bu evden bu hayattan kurtulacağım. Tek dayanağım ve ümidim bu yönde. İçimin fazla daralması sebebiyle dışarı çıkma kararı aldım. Çalışma masamın üzerinde bulunan anahtarlıklarımı aldığım gibi odamdan çıktım ve kapıya doğru ilerlemeye başladım. Ta ki arkamdan annemin sesini duyana kadar."Nereye gidiyorsun Miraç?" Aslında cevabı ben de bilmiyorum ama bir cevap vermek zorundayım."Efe aradı onların yanına gidiyorum anne". Yalan söylemem doğru değil biliyorum ama başka türlü rahat da bırakmazdı bağırıp dururdu annem."Tamam dikkatli ol". Sanki çok umrundaymış gibi. Kapıyı açtığım gibi kendimi dışarı attım. Merdivenleri inerken nereye gidebileceğimi düşündüm ve evime yakın olan sahil kenarına doğru yürümeye karar verdim. Binadan çıktıktan sonra kulaklıklarımı kulağıma takıp telefonumdan Çağan Şengül- Çok Yazık açtım. Bu aralar bu şarkı bana çok iyi geliyordu. Şarkının kaçıncı tekrarı olduğunu bilmediğim bı sırada sahile vardım. Sahil kenarında yürürken ne kadar boş ve yaşamaya değmeyecek bı hayatım olduğunu bı kere daha anladım. Çoğu insanın, çocuğun aksine şiddet görmedim ama sevgi de görmedim. Ne annem ne de babam sevmeyi bilen insanlar olmadılar. En azından bana ve birbirlerine karşı. Açıkçası ben de birbirlerinden bu kadar nefret eden iki insanın neden evlendiğini merak ediyorum. Sahilin yanında bulunan parkta oturmaya karar verdim. Burası da alışmıştı bana. Ne zaman evden, yaşadıklarımdan, yaşayamadıklarımdan kaçmak istesem ayaklarımın beni getirdiği yer hep burası olmuştur. Kenardaki banka oturup şarkıma odaklanmaya çalıştım. Bı süre sonra telefonuma bir bildirim geldi ekrana baktığımda karşıma çıkan bildirimle gerçekten şaşırdım.
*Tumblr' dan bir adet bildirim.
1. Bölüm sonuu
Bu ilk yazdığım hikayem. Açıkçası fazla heyecanlıyım. Bu ilk bölümümü de beni bu konuda destekleyen ve yardımcı olan biricik arkadaşım Cemile'ye armağan etmek istiyorum. İyi ki varsın. Hayellerime giden yola bir yıldız da siz koyarsanız çok mutlu olurumm.
Bu arada resmi Instagram hesabımız
-Sadecekubradiyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Zambak
Teen Fiction"Rabbim, sen beni harama bulaştırmadan nasibime ulaştır. Hakkımda ne hayırlıysa bana onu yaşattır. Böyle bir günaha bulaşmak istemiyorum lakin nefsime yenik düşüyorum. Sen bana yardım eyle. Beni doğru olan yoldan ayırma. Yanlış yollara sapmaktan, gü...
