Bende dert çektim canım yandı ama almadım elime sigara çünki, benim derdim sendin derdim sen iken ucuz sigara içemezdim. Seni unutdurmazdı derdimi avutmazdı. Ciğerlerim nefesini dilerken nefesine muhtaç iken ben ciğerimi bi kara duman ile kandıramazdım. Nefesine hakaret bu. Nefesin yok belki ciğerlerimde onun yerime içime çektiğim her nefesde sen vardın. Sen benim nefesimsin ve sen ne kadarki benim içimdesin ben seni zehirleyemem. derdimi senle avuturum...kendimi kandırarak ve bazen ağlayarak...Ben ölümede el atmam dediğim gibi içimde... kalbimde sen vardın ben ölsem içimdeki sende ölür ve aşk ile atan bu kalp zaman ile çürür Senin sevgini tatmadan ona sığınmadan. Bu kalbin sonu bu olamaz.
Sevgini tatmıyor diye kendi sevgime kıyamam. O bunu hak etmiyor;) ve bazen düşünüyorum:şu buz gibi kalp atmak için zorlanan kalp nasıl olduda ateş sardı? nasıl olduda aralıksız atar oldu? Sebebi belki sensin..belki gülüşün... bi ihtimal bakışın... gözlerin ve kim bilir bilmediğim sana ait bir çok özelliğin içimi ısıtıyorVücudumu ateş basıyor. Aşkmı bu? yoksa haytanlıkmı? sanki biraz delilik? çünki, bir yüze her gün saatlerce bakarsan sıkılırsın Yorulursun ama ben sıkılmıyorum yorulmuyorum. Tam tersi seni izlemek beni mutlu ediyor. Salak diceksin ama sadece gözlerini izliyorum ve dalıyorum bi kendime geliyorum "aşka inanmıyorum" diyen çocuk elinde telefon ağzı açık sırıtarak kızarmış şekilde ve hatda gözlerinin içi bile gülerek sadece iki çift göze bakıyor. Ama sadece iki çift göz değil sorunda o işte...Sade olsa büyülenmezdim... Vurulmazdım...
