Rüyalar kimin hoşuna gitmez ki? Rüyalarımızda gerçekleşmesi mümkün olmayan şeyler görürüz ve bu bizleri memnun eder.
"Eğer hâlâ seni görebilme fırsatım olsaydı..."
Fakat gerçeklik ve düşlerin iç içe geçip birbirinden ayırt edemediğimiz duruma gelmesi vahim demektir.
"Eğer hâlâ yaşıyor olsaydın... Muhtemelen buna inanamazdım."
"İguro, daha iyi hissediyor musun?" diye sordu beyaz saçlı oğlan.
Obanai mavi gözünü eliyle kapattı ve acıyla güldü. Etraf kapkaranlıktı, sağ gözü çoktan kör olmuştu. O, gerçeklik altında ezilirken bir gözünün görme yetisini kaybettiğini fark etmemişti bile.
"Sağ gözüm görmüyor, Shinazugawa."
Sanemi, arkadaşının sarı gözüne baktı. Bunun bir gün yaşanacağını bilse de bu kadar erken olacağını tahmin etmemişti.
"Kanroji hakkında..." Sanemi cümlesine devam etmeden önce Obanai'nin mimiklerini inceledi.
Kanroji Mitsuri, İguro Obanai'nin güzeller güzeli sevgilisiydi. Mitsuri'nin tutkulu ve saf aşkı bu dünyaya bir daha gelmeyecek türdendi.
"Yeterli, Shinazugawa."
"İstediğin zaman sorabilirsin. Ben gidiyorum, kendine iyi bak."
Obanai elindeki yeşil çorapları masanın üzerine koydu. Mitsuri asla geri gelmeyecekti, gelemezdi. Bu çizgili çorapları giyip yeniden mutlu olamazdı.
"Geri dönmeyecek."
Mitsuri artık geri gelemezdi, onun ruhu parçalanmıştı. Mitsuri yeniden Obanai ile konuşamazdı çünkü artık nefes almıyordu.
"Seninle ilgili her şeyi unutmaktan çok korkuyorum. Bu olursa ben..."
Niye Mitsuri gibi nazik ve masum biri ölmek zorundaydı? Neden acı çekerek ölmüştü?
"Yanında olamadım Kanroji, üzgünüm."
Obanai artık huzur içinde yaşayamazdı. Bütün her şey ona Mitsuri'yi hatırlatıyordu ve mutlu olmak istiyorsa Mitsuri ile ilgili her şeyi unutması gerekiyordu.
"Sorun değil. Ben mutlu olmak için doğmamıştım."
Mitsuri'nin çocuk gibi heyecanlayıp büyülenmesi hâlâ aklındaydı. Kanroji Mitsuri en ufak şeylere dahi kıymet veren biriydi.
"Ben seni mutlu etmek için doğmuştum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
