Hiraeth/TAEKOOK ✔

10

5 Yıl Sonra

Yıllardır her gün geldiği yerdeydi Taehyung. Sevgilisinin mezarında. Ne kadar cesedini bulamasa da. Gelip onunla konuşmak rahatlatıyordu onu.

Arkasında onu izleyen kişiden habersiz konuşmaya başladı.

"Bugün nasılsın sevgilim özledin mi beni ha" küçük bir gülümseme eşliğinde soğuk toprağı okşadı elleri.

"Zamanında kaçmasaydım duygularımdan ellerim saçını okşardı dimi. Belki bir yolunu bulurduk  yaşardın güzelim" konuşurken gözlerinden akan yaşlara engel olamadı.

"Çok pişmanım Jungkook. 5 yıl oldu sen gideli. 5 yıldır her gün buradayım. Bekçi amcayla kanka olduk hatta. O bana sevdiğini anlatıyor ben ona seni" cebinden eski bir telefon çıkardı

"Geçen gün dayanamadım yokluğuna senden bir şey istedim. Eski bir anı olsa da senden kalan bir şey. Hayat yüzüme güldü bak bunu buldum ama daha açmadım beraber açalım istedim sevgilim" zamanında Jungkookla konuşmak için 2. bir telefonu vardı ama sonrasında onu da kullanmaz olmuştu. Yavaşça telefonun açma düğmesine bastı ve açılmasını bekledi. Ve gelen bildirimlerle  şok oldu hiç bir şey yapamadı. 5 sene önce Jungkook ona mesajlar atmıştı ve o telefonu kullanmadığı için görmemişti.

"Tanrım güzelim çok özür dilerim görmemişim hiçbir mesajını" mesajları okumaya başladı

Ve onun için tedaviden vazgeçtiği yeri okuyunca nefret etti kendinden

"Jungkook lanet olsun. Değer miydi benim için tedavinden vazgeçmene. Tanrım keşke seni tanımadan ölseydim güzelim o zaman yaşardın vazgeçmezdin tedaviden" elindeki telefonu sıkarken alnını soğuk toprağa yasladı. Boşta kalan eliyle kafasına vuruyordu

"Ben hiçbir şeyi haketmiyorum. Seni hiç haketmedim Jungkook"

"Söylesene Jungkook çok mu geç kaldım sana gelmek için. Geç kaldım şimdi seni sevmek için dimi" her şeyini kaybetmenin acısıyla ağlarken omzunu bir el kavradı.

"Geç kalmadın biraz geride kaldın ama geç kalmadın" yıllardır özlemini çektiği ses  o koku. Hızla arkasını döndü Taehyung. Arkasında Jungkook' u görmeyi beklemiyordu

"Se-sen" bir mezara bir karşısındaki yüze bakıyordu

"En sonunda delirdim değil mi" kendine kendine konuşurken karşısındaki beden önünde eğildi 

"Mesajların devamını oku Taehyung" mesajların devamını okudukça daha şiddetli ağlıyordu.

"Jungkook cidden cidden sensin" elini yıllar önce onda bıraktığı yara izine götürdü. Değişmişti Jungkook daha sağlıklı duruyordu. Bedeni de yapılanmıştı eskisine oranla.

"Benim Taehyung yaşıyorum" dayanamayıp elini ensesine götürüp kendisine çekti Jungkook' u ve dudaklarını birleştirdi. Nefessiz kalana kadar öpüştü ikili

"Ahh Taehyung tamam iyileştim ama kalbimle oynama lütfen" karşısındakinin başını göğsüne çekti ve sıkıca sarıldılar

"Özür dilerim berbart biri olduğum için özür dilerim"

"Hayır sen berbat biri değilsin. Hasta birine nasıl davranılırsa sen de öyle yaptın"

"Hayır sana çok kötü davrandım"

"Taehyung tamam konuşmayalım bunları artık"

"Güzelim lütfen lütfen affet beni. Şu  berbat adam bir şans ver güzelim lütfen. Söz veriyorum çok seveceğim seni her şeyi unutturacağım söz Jungkook" Taehyung' a sarılan kollar gevşeyip geriye çekilmişti

"Taehyung gerçek mi bunlar"

"Gerçek güzelim gerçek izin ver her gün daha da fazla seveyim seni. Zamanında davranmadığım kadar iyi davranayım sana. Yalvarırım bir şans ver" Jungkook ağlayan adamın gözyaşlarını sildi

"Benim tüm şanslarım sana Taehyung"

"Teşekkür ederim  güzelim çok teşekkür ederim" hasret kaldığı kolların arasına girdi bir daha hiç çıkmamak üzere.

"Ben teşekkür ederim Taehyung beni sevdiğin ve beklediğin için"

"Söz ömrümün sonuna kadar seni seveceğim sevgilim" Jungkook hayatı  boyunca duymak istediği kelimelerle  ağlamaya başlamıştı

"Hey güzelim neden ağlıyorsun bir şey mi yaptım. Kalbin iyi değil mi bir şey olmadı" endişeyle karşısındakinin bedenini turluyordu gözleri

"Korkma Taehyung iyileştim artık hiçbir şeyim yok"

"Neden ağlıyorsun o zaman"

"Mutluluktan hep beni sevmenin hayalini kurmuştum"

"Her hayalini gerçekleştireceğiz sevgilim"

"Ama şey o kadın" kaşlarını çatıp anlamaya çalışmıştı taehyung

"Hangi kadın güzelim"

"Sevgilin Taehyung"

"Yıllar önce ondan ayrıldım güzelim. Senin senin öldüğünü" ağlamaktan devam edememişti

Taehyung. Onu ağlarken görünce dayanamamış küçük korkak bir öpücük kondurmuştu dudağına Jungkook.

"Senin öldüğünü öğrendiğim gün ayrıldım ondan mektubunu okuduğumda. Daha fazla geçmişten bahsetmeyelim olur mu çünkü geçmişte pek iyi anımız yok"

"Olur Taehyung"

"Taehyung deme" şaşkın bakışlarıyla o kadar tatlı duruyordu ki Jungkook. Günün bilmem kaçıncı öpücüğünü kondurdu dudaklarına Taehyung

"Sevgilim de istersen kocacım da de evleniriz hem çok güzel olur"

"Taehyung her şey çok güzel sanki rüyada gibi hissediyorum"

"En iyileri hakediyorsun sevgilim"

"En iyileri beraber yaşayalım Taehyung"

"Yanlış cümle"

"Anlamadım"

"En iyileri beraber yaşayalım sevgilim demen gerekiyordu" küçük bir gülümseme belirdi Jungkook' un yüzünde

"En iyileri beraber yaşayalım sevgilim oldu mu"

"Oldu güzelim çok güzel oldu"

Ve bundan sonra ikisi mutlu bir hayat sürdü. Birbirlerini hiç üzmediler birkaç ay sonra da evlendiler. Taehyung geç anlamıştı Jungkook' un değerini ama geç kalmamıştı. Zamanında yaşamadıkları kadar güzel yaşadılar. Evli mutlu çocuklu. Ha yıllar sonra küçük bir erkek çocuğunu evlat edindiklerini söylemeyi unutmuşum. 

En kısa haliyle mutluluğu geç buldular ama bulduklarında da peşini bırakmadılar.

Evettt bir hikaye daha bitti

Normalde angst bitmesi gerekiyordu yani öyle kurgulamıştım kafamda ama son bölümü yazarken hem onlara kıyamadım hem de güzel bir haber aldım. Dedim ki mutlu olsunlar be yaa

Eğer mantık hatası varsa özür dilerim çünkü anlık bir şeyle yazdım ve bir günde yazdım tüm bölümleri.

Mutluluğu geç bulsanız da peşini bırakmayın der ve giderim.

Bb
💙