Bu benim hikayem bazen mutlu olan bazense çaresiz olduğum hikayem.
Babam annemi tehdit etmeye devam ediyordu o kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi elimden hiçbir şey gelmiyordu.
Babam alkol bağımlısı biriydi hep annemi döver ,hep eziyet ederdi yeri geldiğinde bize de vururdu ama biz kız kardeşimle sesiz olurduk bize vurmasın diye annem bizi kolunun altına alırdı .
Annem sesiz olurdu biz korkuyoruz diye, bir şey de demezdi ,diyemezdi babam daha fazla sinirlenir daha fazla canını yakar diye .
Her gün evde ses gürültü eksik olmazdı komşularımız bile bu duruma alışmıştı artık.
"Şimdi siz diyeceksiniz, ki nasıl komşular hiç yardım etmediler mi ? hiç polisi aramadılar mı?" aradılar ama babam "annemi tehdit ederdi olayla ilgili bir şey konuşursan kızlarına bir şey yaparım diye" annemde hiçbir şey diyemezdi bu yüzden gelen polislerde gitmek zorunda kalırdı her zaman suç olmadığı için.
"Bir gün annemin yanına gidip sıkıca sarıldım anneme annem o kadar yorulmuş ve yıpranmış bakıyordu benim canım annemi böyle görünce daha fazla yanıyordu ".
"Keşke dedim bir şey yapa bilsem annemi o karanlık ellerden kurtarabilsem" ama olmadı yapamadım tek çarem Allaha dua etmek olduğunu anladım ve her gece ellerimi açıp "Allah'ım ne olursun bizi yardım et anneme bir şey olmasın ne olur" diye diye sonunda Allah bana bir umut ışığı gönderdi
Yanımıza yeni taşınan kişiler polis olduğunu öğrendim ve o ara her şeyi değiştirecek olay oldu...
