Lost Through Lies

Prologue

She opened my mouth through her lips. Sinabayan ko ang ginagawa niya.

I smirked in the middle of the kiss when I realized how good she is.

Hindi naman nakakapagtaka. Marami na siguro 'tong nahalikan.

"You look so thirsty," I said and kissed her much harder this time na para bang uhaw na uhaw din ako sa kan'ya.

Hindi siya nagsalita. I let her tongue entered my mouth.

Ang kamay niya'y naglalaro sa aking leeg patungo sa panga. Sanay na sanay, ah?

I grabbed her butt and tried to lift her up. Mukha naman naintindihan niya ang gusto kong mangyari. Inangat niya ang mga paa niya. She locked her legs on my waist para madalian ako sa pagbuhat sa kaniya. I walked towards the bed. Doon ay ibinagsak ko siya. Natigil siya sa paghalik sa akin kaya napagmasdan ko ang mukha niya. Nag-aapoy ang mga mata niyang tila naghihintay sa pag atake ko. Itinagilid ko ang ulo ko at tinitigan siya.

"Are you sure about this?" Takang tanong ko.

Tumango siya at hindi na nagsalita pa. Hindi na niya hinintay na halikan ko pa siya. She grabbed my neck and kissed me again.

Ang binti niya'y pinalupot sa katawan ko.

Lumayo ako sa kaniya nang may maramdaman.

Kumunot ang noo niya dahil sa pagtigil ko.

"You're drunk, Xianna," I said para pumasok sa isip niya kung ano bang ginagawa niya.

Hindi nagbago ang paraan nang pagtingin niya sa akin. It's full of lust. It's like a wild fire, mahirap tapusin, mahirap patayin ang apoy, unless pauunlakan ko ang nais niya.

Marahan siyang umiling at muli akong hinalikan.

"Just do whatever you want," she said in between her kisses.

I don't like what she's doing. Hinawakan ko ang balikat niya at inilayo siya sa'kin.

"You are drunk. Pagsisisihan mo ito bukas," sambit ko. Bigo naman siyang tinitigan ako.

Wala na rin naman siyang nagawa. Ibinagsak nalang niya ang sarili niya sa kama ko. Masama niya akong tinitigan.

"You are no fun," umirap siya at pumikit bago niyakap ang unan.

Tinitigan ko siya. Lasing na lasing siya, sigurado ako roon. Pinagmamasdan ko siya kanina sa bar at marami na siyang nainom. Hindi na rin nakakapagtaka na agad siyang nakatulog.

Inayos ko ang damit kong nagusot niya kakahila sa akin kanina. I didn't know she's wild as-- oh fuck.

Napapailing nalang ako at kumuha ng wipes para alisin ang make-up niya. Lasing na lasing siya para gawin iyon kaya ako na ang gagawa.

***

When I saw Soren's new girlfriend, I immediately went to my daughter. I held her hand and lift her up.

"Mama, where are we going?" Ngumuso ito.

I am so desperate right now! Kulang ang pera ko, kulang ang sahod na nakukuha ko sa trabaho para buhayin ang anak ko. I need help and this is my last chance!

"Miss," lumapit ako sa girlfriend ni Soren.

Alam kong maninira ako ng relasyon pero--

"Ikaw nanaman?!" Iritado agad ang mukhang isinalubong niya sa akin. Nilingon niya ang anak ko at nagtataka siyang ibinalik muli ang tingin sa akin.

Ngumiti ako nang malungkot.

"This is Sara, my daughter," I said. Magsisimula na ako sa plano ko.

Ang mga luha'y nangilid na sa aking mata dahilan ng bahagyang paglabo ng paningin ko.

"A-anong gagawin ko sa anak mo?" Sinubukan pa niyang tumawa ngunit alam kong may tumatakbo na sa isip niya.

"Ayoko na sanang manggulo pero..." halos pumiyok ako nang sabihin iyon. Lumandas na ang mga luha sa aking pisngi.

"Mama," umiyak na rin ang anak ko at tinulungan akong punasan ang mga luha sa pisngi ko.

"I know this is too much to ask pero kailangan ni Sara ng kalinga ng isang ama," humagulhol na ako sa sakit na nararamdaman ko. Huminga ako nang malalim. Kailangan ko itong gawin. "Please, kailangan niya si Soren."

Natigilan ang babae dahil sa sinabi ko. Bahagyang nanlaki ang mata niya ngunit napalitan din ng galit ang ekspresyong ipinakita niya kanina.

"Are you saying that this is Soren's daughter?!" Gulat, hindi matanggap, sakit, takot at galit ang naramdaman ko sa isang pangungusap na nagmula sa kaniya.

I know, masakit pero wala akong magagawa! Ito nalang ang naiisip ko.

"8 years old na ang anak ko, Ma'am. Kailangan na niya si Soren-"

"Walang anak si Soren!"

"Dahil hindi ko sinabi sa kan'ya!" Mas lalo pa akong umiyak.

"Mama," umiyak ang anak ko at pilit pinupunasan ang mga luhang kumakawala mula sa mata ko.

Namuo na rin ang luha sa mata nung babae.

Nakapagdesisyon na ako at napaghandaan ko na ito! Kailangan kong ipagpatuloy.

"Please, let Soren go. Break up with him. Kung talagang may puso ka pa, let him go. Kailangan siya ng anak niya." Pagsisinungaling ko.

Lies.

Hindi si Soren ang ama ng anak ko.

Ngunit alam kong kaya niyang magpakaama rito once na hiwalayan siya nitong babaeng kinakasama niya ngayon.

Soren can love me again. Alam kong mahal niya ako at mas mamahalin pa pag sinabi kong anak niya ang batang dala ko.