Roommates with the badboy

29. Alles is Milou

Enkele weken zijn voorbij gevlogen, ik ben nu 8 weken zwanger en je begint mijn buik al een beetje te zien. Dus ik probeer zoveel mogelijk baggy kleren aan te doen zodat niemand het doorheeft. Ik moet het liv zelfs nog vertellen, ik heb echt geen idee hoe ze hierop gaat antwoorden. Ik trek een jogging aan en besluit om naar jack zijn kamer te gaan. Ik weet niet echt hoe het zit tussen ons, we hebben niet echt een publieke relatie, maar het is niet dat hij met andere wijven gaat. En als ik bij hem ben heb ik het gevoel dat alles toch gaat goedkomen, want als ik alleen ben wordt ik gek, ik kan er niet mee om als ik denk aan hoe mijn toekomst er uit gaat zien, ik is totaal verschillend dan hoe ik dacht dat het ging zijn. 

Ik open zijn deur die een krakend geluid geeft. Hij is er niet. Ik zucht, ik had zo gehoopt dat hij er was. Ik plof me neer op zijn bed en grijp zijn kussen tegen mijn buik, het kussen ruikt naar hem. Ik wou dat ik deze geur voor altijd zou blijven ruiken. Ik moet toegeven, ik ben verliefd geworden, de enigste persoon waar ik me goed bij voel is Jack. Zijn naam speelt als een echo door mijn hoofd. Jack, Jack, Jack, ..

POV JACK:

Ik loop in de gang op weg naar onze kamer en het enigste waar ik aan kan denken is Milou. Hoe snel ik bij haar wil zijn, en haar vastpakken. Mijn leven is Milou geworden. Alles is Milou. Milou is alles. Ik heb deze gevoelens lang genoeg genegeerd, maar ik kan ze niet meer ontwijken. Misschien was dit wel het goede voor ons, een teken om te zeggen dat ze gemaakt is voor mij. De reden waarom ik haar ontwijkte was omdat ik veranderde, ik was niet mezelf bij haar. Maar nu besef ik dat ik juist wel mezelf ben bij haar, ik had gewoon deze muur opgezet bij mij dat ik nooit een relatie zou beginnen en gewoon met meisjes zou gaan voor mijn genot, maar bij haar is dat niet zo. Dat maakte me bang, ik was zwak bij haar. 

Ik open de deur van mijn kamer en zie haar liggen op mijn bed. Haar bruine lokken verspreid over het kussen, haar armen gewonden rond een kussen. Er verschijnt direct een lach op mijn gezicht. Ik ga naast haar op het bed liggen en bewonder haar schoonheid terwijl ik met mijn handen door haar haren ga. Ze opent voorzichtig haar ogen en als haar ogen de mijne zien verschijnt er een lach op haar gezicht. Ik hou ervan hoe er nu geen angst, maar vertrouwen in haar ogen zit. "Jack" zegt ze stil en komt wat dichter bij mij liggen. "Hoe gaat het met jou en onze baby?" vraag ik terwijl ik met mijn hand over haar buik wrijf en zij relaxt haar ogen sluit. Zonder mijn vraag te beantwoorden, vraagt ze me al iets anders. "Morgen heb ik een afspraak bij de gynaecoloog die gaat kijken of alles goed is met de baby en dan krijgen we ook de eerste echo, zou je graag mee willen gaan?" "natuurlijk wil ik mee gaan" zeg ik en geef haar een kus op haar voorhoofd.