Bu sabah kendim uyandım. Oğullarım olmadan güne başlamak bana çok zor geliyor. Onların yokluğuna alışabileceğimi zannetmiyorum.
Neyse ki annemler bugün tatillerinden dönüp müdürle konuşmaya gelecekler.
Onlar gelmeden bir şey yapmamı annem kesinlikle yasakladı.
Bu yasağa uymak zorundaydım.
Hiçbir şey olmamış gibi profesör dino'nun dersine hazırlandım.
Merlin ve kızlarla buluşup derse girdik.
Kafam çok dağınıktı dersi dinleyemedim.
Profesör de bunu bildiği için sürekli bana sorular soruyordu.
Neyse ki Merlin bana soruların cevaplarını fısıldıyordu.
Ders bitince saate baktım 10 olmuştu bile annemlerin gelmesi lazımdı.
Hemen bahçeye çıkıp onları beklemeye başladım.
Ve antika karavanımız Leslie' nin gıcırtılı sesini duydum.
Annemin söylediğine göre 70 yıldır onların elindeymiş.
Büyük büyük annemin yani fred in büyük büyük annesinin büyük anne Sophie ye evlilik hediyesiymiş.
Beni evlat edinmeye de bu karavanla gelmişlerdi .
Bu karavanı her gördüğümde yetiştirme yurdunda ki kötü anılarım canlanıyor.
Ama hepsi geride kaldı.
Ben artık o ailesi tarafından kötü gözlerle bakılıp en sonda kapının önüne konmuş kimsesiz o küçük kız değilim.
Adam ve Eva NorthGlory ailesinin biricik kızlarıyım.
Leslie den her zamanki gibi ilk fred indi ve boynuma atladı.
Sadece 2 haftadır görüşmüyorduk ama bana 2 asır gibi gelmişti.
Sonra babam indi bana göz kırpıp annemin inmesi için yardım etti.
Annem her zamanki gibi uzun kuyruklu salon elbiselerinden birini giymişti.
Bir okul görüşmesi için bence fazlaydı.
Babam her zamanki gibi beyaz giymişti.
Annemin lila elbisesiyle uyumlu olması için lila bir yaka mendili takmıştı.
Çok asil ve zarif duruyorlardı.
Bana sarılmak için koşana kadar.
O zaman biraz komik durmuş olabilirler.
Eva:marceline ne kadar da büyümüşsün.
Marceline:okulda bu ismi kullanmadığımı biliyorsun anne. Ayrica daha 2 hafta önce gördün beni.2 haftada ne kadar büyüyebilirim ki.
