Benim abayı temelli yaktığım zamanlara geldik. Aşk acısı çekmeye başlamamdan önce, İlk hoşlanmamdan sonra ki haftalardayız...
Yaklaşık 3 hafta kadar sabahları sınıfa girdiğimde arkamdaki sırada buldum onu. Nasıl bir ruh halim varsa beni sevdiğine yormuştum arkama oturmasını, hoşlanmaya demiyorum bakın sevmesine...
O arkamda oturuyor diye ben sevindikçe seviniyorum ama onun beni taktığı umursadığı yok.
Tabi ben görememiştim bunu o zamanlarda. Sabahları sınıfa girdiğinde günaydın demiyordu, bunun sebebinin benimle konuşmaya meraklı olmayışıydı ama ben onu da kendi çapımda yorumlamıştım. Bana günaydın demeye utandığı için demiyordu, aslında demek için can atıyordu...
Her terslemesine veya laf atmasına farklı bir kulp takıyordum. Her türlü beni seviyordu benim gözümde...
Ama şimdi ne umut bağlayabileceğim mesajlar atıyor, ne de erkenden gelip arkama oturuyor. Son 2 aydır iki yabancıyız artık. Onunla olunca boşa umutlanmak da güzeldi. Özledim o duyguyu..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ekmek Arası Aşk
Short StoryHiçbir zaman açıklayamadığım duygularımı yazdığım bu kitaba açıklama bölümü yazmak kadar saçma bir şey olamazdı herhalde...
