ကုတင်ပေါ်တွင်မြူဖုန်းကြည့်နေသည်။ ကုတင်ထောင့်စွန်းမှမြတ်မင်းကျောပေးထိုင်လိုက်သည်။
"မြူ"
"ပြောလေ မင်း"
"ကိုပြောစရာရှိလို့ ဖုန်းခဏပိတ်ထားပါအုံး"
မြူဖုန်းပိတ်ပြီး မြတ်မင်းမျက်နှာမကောင်းသည်ကိုသတိထားမိသည်။
"ဘာလဲ ပင်ပန်းနေပြီလား"
ဆိုပြီး ကုတ်ကိုညင်သာစွာနှိပ်ပေးသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး ကိုမေးစရာရှိလို့"
မြတ်မင်းသိပ်လေးနက်နေသည်ကိုသိတော့ မြူလည်းသေချာနားထောင်ပေးသည်။
"မြူ ကို့ကိုတစ်ခုခုဖုံးကွယ်ထားလား"
"ဘာမှမဖုံးကွယ်ထားပါဘူး မင်းရဲ့"
မြူပြုံးလျက်ပြောသည်။
"ဒါဆိုမြူ့ကို ကိုအရမ်းချစ်တယ်ဆိုတာမြူသိတယ်မလား"
မြတ်မင်းရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်စေသည်။ မြတ်မင်းမျက်လုံးတည့်တည့်ကိုကြည့်၍
"မြူသိတာပေါ့ မြူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာ မင်းမျက်လုံးကိုကြည့်လိုက်တာနဲ့သိတယ် မြူလည်းလေ မင်းကိုအရမ်းချစ်တယ်နော်"
"ဒါဖြင့်မြူကို့ကိုသံသယဖြစ်ဖူးလား"
"ဘာအတွက်လဲ"
"ကိုကမြူ့ကိုအကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်ထားခဲ့မယ်လို့ပေါ့"
မြူ့ကိုရိပ်မိသွားပြီလား။
"ဘာလို့လဲဟင်"
"ကိုခံစားနေရတယ်... မြူ ကိုမသိအောင်တစ်ခုခုလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ကို့စိတ်ထဲကအလိုလိုသိနေတယ် မြူ... ဘာအကြောင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ကို့ကိုပြောပါ မြူရယ်"
မြူမျက်ရည်ဝဲလာသည်။ မြတ်မင်းရဲ့စိတ်ကိုသိပါလျက်နဲ့ မယုံကြည်သလိုမလုပ်သင့်ဘူးမဟုတ်လား။
"မင်း... မြူလေ... မြူကလေ..."
တူး တူး ( ဖုန်းမြည်သံ )
'မြူ ဇွဲညီပြောတာဒီနေ့အဆင်ပြေခဲ့တယ်တဲ့'
'အော် ဟုတ်လား နောက်မှပြန်ဆက်လိုက်မယ် နော် ကျော်လင်း'
YOU ARE READING
မြူ ( Completed )
Short Storyဤဇာတ်လမ်းသည် မည်သူတစ်စုံတစ်ဦးကိုမှထိခိုက်နစ်နာစေလို၍ရေးသားခြင်းမဟုတ်ပါ။ ဇာတ်ကောင်များကိုစိတ်ကူးယဉ်ဖန်တီးထားခြင်းသက်သက်သာဖြစ်သည်။ အမှားပါလျှင် နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးပါရန်။ With Love #သိုး
