ကုတင္ေပၚတြင္ျမဴဖုန္းၾကည့္ေနသည္။ ကုတင္ေထာင့္စြန္းမွျမတ္မင္းေက်ာေပးထိုင္လိုက္သည္။
"ျမဴ"
"ေျပာေလ မင္း"
"ကိုေျပာစရာရွိလို႔ ဖုန္းခဏပိတ္ထားပါအုံး"
ျမဴဖုန္းပိတ္ၿပီး ျမတ္မင္းမ်က္ႏွာမေကာင္းသည္ကိုသတိထားမိသည္။
"ဘာလဲ ပင္ပန္းေနၿပီလား"
ဆိုၿပီး ကုတ္ကိုညင္သာစြာႏွိပ္ေပးသည္။
"မဟုတ္ပါဘူး ကိုေမးစရာရွိလို႔"
ျမတ္မင္းသိပ္ေလးနက္ေနသည္ကိုသိေတာ့ ျမဴလည္းေသခ်ာနားေထာင္ေပးသည္။
"ျမဴ ကို႔ကိုတစ္ခုခုဖုံးကြယ္ထားလား"
"ဘာမွမဖုံးကြယ္ထားပါဘူး မင္းရဲ႕"
ျမဴၿပဳံးလ်က္ေျပာသည္။
"ဒါဆိုျမဴ႕ကို ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာျမဴသိတယ္မလား"
ျမတ္မင္းရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစသည္။ ျမတ္မင္းမ်က္လုံးတည့္တည့္ကိုၾကည့္၍
"ျမဴသိတာေပါ့ ျမဴ႕ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ မင္းမ်က္လုံးကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႕သိတယ္ ျမဴလည္းေလ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္"
"ဒါျဖင့္ျမဴကို႔ကိုသံသယျဖစ္ဖူးလား"
"ဘာအတြက္လဲ"
"ကိုကျမဴ႕ကိုအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ထားခဲ့မယ္လို႔ေပါ့"
ျမဴ႕ကိုရိပ္မိသြားၿပီလား။
"ဘာလို႔လဲဟင္"
"ကိုခံစားေနရတယ္... ျမဴ ကိုမသိေအာင္တစ္ခုခုလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ကို႔စိတ္ထဲကအလိုလိုသိေနတယ္ ျမဴ... ဘာအေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ကို႔ကိုေျပာပါ ျမဴရယ္"
ျမဴမ်က္ရည္ဝဲလာသည္။ ျမတ္မင္းရဲ႕စိတ္ကိုသိပါလ်က္နဲ႕ မယုံၾကည္သလိုမလုပ္သင့္ဘူးမဟုတ္လား။
"မင္း... ျမဴေလ... ျမဴကေလ..."
တူး တူး ( ဖုန္းျမည္သံ )
'ျမဴ ဇြဲညီေျပာတာဒီေန႕အဆင္ေျပခဲ့တယ္တဲ့'
'ေအာ္ ဟုတ္လား ေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္ ေနာ္ ေက်ာ္လင္း'
YOU ARE READING
မြူ ( Completed )
Short Storyဤဇာတ်လမ်းသည် မည်သူတစ်စုံတစ်ဦးကိုမှထိခိုက်နစ်နာစေလို၍ရေးသားခြင်းမဟုတ်ပါ။ ဇာတ်ကောင်များကိုစိတ်ကူးယဉ်ဖန်တီးထားခြင်းသက်သက်သာဖြစ်သည်။ အမှားပါလျှင် နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးပါရန်။ With Love #သိုး
