To Be Free Again ( To Be Again Series #1)

Chapter 02

"Ate, hindi po ba talaga ako nakaka-abala sayo?"

Tumigil ako sa pag-iimpake at bumaling sa kapatid ko. Ngumiti ako sa kaniya at hinawakan ang kamay niya.

"Hindi ka kailan naging abala para kay ate, tandaan mo 'yan, hmm?"

Napakagat siya sa pang-ibabang labi niya at tumango. Ihahatid ko ngayon ang bunso kong kapatid sa hospital para sa kaniyang chemotherapy. My sister has a lung cancer stage 2, the doctor advised na sa hospital muna siya manatili para mas ma-aasikaso nila ng mabuti.

My parents are busy with their work and my brother is also at school so decided I'll be the one to accompany her. Panganay duties.

Mamaya pa naman 'yung exam namin pwede pa akong humabol. Maya-maya pa uuwi si papa kaya ako muna magbabantay kay Eli for the meantime. Pauwi naman 'yung isa naming kapatid, sakto siguro pag-uwi niya pupunta na ako sa school.

"Alright, ready na ang lahat. Ilalagay ko lang to sa sasakyant tapos alis na tayo." Kinuha ko na isa-isa 'yung mga bag at inilagay 'yun sa backseat ng sasakyan.

Umakyat na ako ulit sa kwarto niya para sabihing aalis na kami. Nasa may pinto ako ng kwarto niya at na-abutan ko siyang nakatingin sa salamin. She's looking herself through the full length mirror and while gazing at herself i saw a pain reflecting on her eyes as she is looking to her self on the mirror.

She's picking her fingers and biting her lips. I know that mannerism of hers, she's hurting.

"I look so ugly... maybe that's why no one likes me, i look like a dead person," she said in a small voice holding back her tears. 

Her body became thinner than before, her bones are visible due to her weight loss and lose of appetite. Gusto niyang kumain pero dahil sa condition niya nahihirapan talaga siya, it hurts seeing your sister trying to be strong and fighting the pain away. 

My heart brokes everytime my siblings is in pain, sana ako na lang 'yung nagkasakit. I can't bear losing my siblings. I rather die than seeing them on their death bed.

Pumunta ako sa likuran niya at hinawakan ang magkabilang balikat niya. I put a smile on my face to cheer her. 

"Maganda ka, kung sino man ang nagsabi sayo na pangit ka kailangan na nila magpalit ng mata." I try to lighten up the mood and she laugh a little.

I embrace her and smile at her through the mirror, she reciprocate it but that smile didn't reach into her eyes. 

"You're beautiful, Don't let other people's opinion drag you down. You're beautiful and you will always be," I kissed her head. "And you will always be ate's pretty girl."

Humarap siya sakin at niyakap ako, niyakap ko siya pabalik nang maramdaman kong umiiyak siya. Hinayaan ko muna siyang umiyak habang hinahagod ko ang likuran niya.

Bumaba na kami pagkatapos at hinatid ko na siya papuntang hospital. Naghintay muna ako dumating ang isa kong kapatid saka na ako nagpaalam para pumunta sa school.

"Buti maaga kayong pina-uwi ng adviser niyo," Aniya ko kay sa lalaki kong kapatid na nakasalampak sa sofa.

May dalawang sofa kasi itong room na pinag-sti-stayhan ni Elaine, may T.V rin kaya naman feel at home tong tukmol kong kapatid.

"May meeting daw 'yung mga teachers ate, kaya maaga akong nakatakas," Aniya habang busy sa panonood ng T.V

Napailing nalang ako at hinayaan siya doon. Tatlo kaming magkakapatid ako ang panganay, si Dale ang middle child, at si Elaine ang bunso. Itong kapatid ko na 'to na si Dale ay ang pinaka-makulit at pinaka-matigas ang ulo, sa aming magkakapatid si Elaine lang ata 'yung normal sa amin. Namana niya 'yung kabaitan nila mama at papa, 'yung namana kasi namin ni Dale sama ng loob.