~ses~

Başlangıç Ve Bitiş

Birsel Demirci çok özel bir kızdı. Güzel gözleri ve saçları ile dikkat çekerdi. Fiziği mükemmeldi ve elleri çok narindi. Yüz hatları güzeldi ve görünüşü kelimenin tam anlamıyla kusursuzdu. Ama üzücü bir durum vardı. O konuşamıyordu. Dilsizdi. Arkadaşı yoktu ama dışarıdan onu gören herkes yanına gelirdi. Konuşmaya çalışırdı. Çoğu zaman insanlar onu egoist sanardı ama o konuşmaya çalışırdı. Tek amacı konuşmak olsa da kimse bunu anlamazdı. 9. Sınıfa kadar iyi dayanmıştı. Yeni okul ve yeni arkadaşlıklar için 10. Sınıfta okul değiştirdi. Ama yeni sınıfı da çok farklı değildi. İlk geldiğinde yanında bir defter vardı. Yavaşça çantasından defteri çıkarttı. Ve sayfaları çevirmeye başladı.

"Selam. Adım Birsel Demirci. 10. Sınıfa yeni geçiyorum. Konuşma engelliyim. Umarım iyi anlaşırız!"

En başta herkes iyiydi. Mutlulardı. Derslerde ona yardım edenler çok olurdu. Zeynep diye bir kız ne zaman hoca ona söz hakkı verse yazdığı şeyleri sesli söylerdi. Böylelikle Birsel sıkıntı çekmezdi.

"Kareköke alamayacağımızı söylüyor hocam!"

Hocaları bu yardımına teşekkür eder ve doğru cevapsa Birsel'e herkese olduğu gibi bir artı atılırdı. Kızlar Birsel sohbetten geri kalmasın diye derslerde notlaşırlardı. Bu yüzden Birsel de konuşma hakkına sahip olurdu.

"Bugün Ceren'in doğum günüymüş Birsel."
"Unutmuştum! İyi ki hatırlattın."

Erkekler de ona yardım ederdi. Tabii ki bir Türk sınıfında onların görevi kavga olurdu. Birsel konuşamadığı için çok fazla kavgada eziklenirdi. Erkek sınıf arkadaşları ne zaman Birsel'i bu durumda görse yardımcı olurlardı.

" Haha, daha konuşamıyor bile!"
"Birazdan sen de konuşamayacaksın koçum."

Tüm sınıf dayanışma içindelerdi. Ama işler birileri bıkana kadar böyle sürerdi. Tüm gittiği. Sınıflar böyleydi onun. Herşey Zeynep'in derste Birsel'in cevabını okurken oflayıp puflamasıyla başladı.

"Hocam, bunu da size o mu gösterse?"

Birsel, Zeynep'in moralinin bozuk olduğunu düşündü. Ama sonra kızlar derste notlaşmayı bıraktılar. Birsel yanlarına gidince ondan uzaklaşıyorlardı.

"Yine defter mi çıkartacak? Hadi gidelim."
"Görüşürüz Birsel!"

Gülüp gittiler. Ve sonra Birsel bir kavgasında yalnız kaldı. O gün dayak yemişti. Yanağında bir yara bandı ile geldi ertesi gün okula.

Olaylar devam etti.
Birsel yine zorbalığa uğradı.
Sınıfı onla dalga geçmeye başladı.
Her kavgasından sargı bezi ya da yara bandı ile ayrıldı.
Okula mutsuz geliyordu.
Sınıf arkadaşları,
Ya da toplumdu onu bu hale getiren.
İnsanlardı,
Onu bu duruma sürükleyen.
Birsel okul değiştirdi,
Ama bilmezdi,
Asıl insanların kendini değiştirmesi gerekirdi.

Böyle küçük birşey yazmak istedim. Canlılık belirtisi açısından.
Mini hikaye gibi düşünün.
Öylesine yazdım zaten.
Umarım yakında yeni güzel mha içerikleri atabilirim.