မိုးရိပ္
အပိုင္း (၁၁)
#မိုးရိပ္
03140314
“ဘာေျကာ္ျငာတာလဲ…”
“ငါတို႕နဲ႕ မဆိုင္တဲ႕ ရာထူးေတြပါကြာ…မင္းအစ္မအတြက္ေတာ႕ အသံုး၀င္မွာပါ…”
ေ၀ျဖိဳး လွမ္းယူျပီး ဖတ္ျကည္႕လိုက္ေတာ႕ စင္ကာပူက အေျခစိုက္ရံုးက အလုပ္ေခၚတာျဖစ္ေနသည္။
“လစာက မ်ားေပမဲ႕ ငါတုိ႕လို အဆင္႕ေတာ႕မရဘူးေလ..မင္းအစ္မေတာ႕ ရတယ္…အနည္းဆံုး သံုးနွစ္ေတာ႕ လုပ္ရမယ္ ထင္တယ္…ဘယ္လိုလဲခြဲနိင္မွ ျပလိုက္ေနာ္ ဆရာ…”
“ဘာလို႕မခြဲနုိင္ရမွာလဲ….ျမန္ျမန္ သြားေစခ်င္တာ…သံုးနွစ္ေလာက္ နားေအးေနေရာ နည္းလား…”
“ဟား..ဟား…အျကံပက္စက္တာ…မိန္းမကို နားညီးလို႕ ေရာင္းစားမွာ ကမၻာမွာ မင္းတစ္ေယာက္တည္း ရိွမယ္ ထင္တယ္…”
“မင္း က ဘယ္ကိုယ္ခ်င္းစာတက္မလဲ…ရိွမွမရိွတာ…”
“အင္း…ထားပါေတာ႕…”
ေ၀ျဖိဳး ကေတာ႕ စာရြက္ကို ဖတ္ျကည္႕ရင္း မိုမို႕ကို အတင္းတိုက္တြန္းဖို႕သာ စဥ္းစားမိသည္။
ဒါမွ နားေအးမွာပဲ..။
ညတုန္းကလည္း ၀ရန္တာမွာ ထြက္ရပ္တာ ျကာလို႕ ဆိုျပီး ဆူေသးသည္။
ေ၀ျဖိဳး ဘ၀မွာ အစစ အရာရာ မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ျပီး လိုက္ျကည္႕ခံရတဲ႕ ဒီဒုကၡကို ခံရခက္ဆံုးပါပဲ..။
အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ဘာမ်ားေျပာေတာ႕မလဲလို႕ ေတြးျပီး ထိုင္ရာက ထဖို႕ေတာင္ အျမဲ စိုးရိမ္ေနရသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္လို႕ ၀င္အိပ္ရံုပဲ ဆိုတာေတာင္မွ ခုတင္က အခင္းက တြန္႕လို႕ ဆိုျပီး ဆူခ်င္ဆူတာပါပဲ..။
အေမ ဆူတာကမွ ညအိပ္ခ်ိန္တို႕ ဘာတို႕ လြတ္ဦးမည္..။
ခုေတာ႕ တေရးနိုးရင္ေတာင္ အဆူခံခ်င္ခံရတာပဲ..။
“ေ၀ျကီး…”
“ေျပာ…”
ေ၀ျဖိဳး ပစၥည္းစာရင္းဖိုင္ကို ဖြင္႕ျပီး ဖတ္ျကည္႕ေနရင္း ေဘးမွာ ကားေမာင္းေနတဲ႕ ေက်ာ္မင္းကိုလည္း ျပန္ထူးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
မိုးရိပ္
Romance"ကၽြန္ေတာ္႕ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္လို႕ပါ အခ်ိန္ခဏေပးပါလား...အရမ္း စိတ္ပင္ပန္းလို႕ပါဗ်ာ..." စိတ္ပင္ပန္းလို႕ပါဗ်ာဆိုျပီး သူ႕ေအာ္သံေျကာင္႕ စိတ္ထဲ လန္႕သြားေပမဲ႕ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနရသည္။ "ဘာျဖစ္လို႕လဲဟင္... ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္း ေျပာပါ... ေနွာင္႕ယွက...
