Same Time, Same Place

Kabanata 3

Kabanata 3

Just when I thought that everything will be finally right in my life.

Life is at it again ruining every bits of hope that I tried so hard to build.

I fixed everything in school and I’ll graduate in two weeks. After that once I got my records in school and the other requirements I’ll look for job right away. At balak ko kapag nakaipon na ay bubukod na ‘ko.

So that I could finally live the life that I really want. And that is to live a life without so much pressure, expectations and without someone telling me what to do. I want a life that I can say that is mine.

Ang dali sabihin pero…

Sobrang hirap gawin lalo na kung wala kang magawa.

“Ano na naman ‘to, Ma.” Gusto ko siyang sigawan pero para akong nawalan ng lakas matapos kong marinig ang sinabi niya. “Pa, pumayag ka talaga?” naiiyak kong tanong.

Pagdating ko kanina ay naghihintay sila sa akin dito sa sala kaya wala na akong nagawa nang sabihin ni Mama na may kailangan kaming pag usapan. Gusto kong umirap nang marinig iyon dahil hindi naman kami nakakapag usap ng maayos laging nauuwi sa away. Katulad na lang ngayon at dahil na naman iyon sa kaniya.

“Lyan, w-wala ka na mang boyfriend, ‘di ba? Kaya ayos lang naman sigu—“

“Pa!” I shouted frustrated.

Their eyes widen at my sudden outburst. Galit na susugod sana sa akin si Mama nang mariin siyang pigilan ni Papa sa braso. Mariin naman akong pumikit at bahagyang kinalma ang sarili.

“That’s not the point. My point here is why you are asking me to marry someone I don’t even know. Do you know how absurd that is?!” I just couldn’t control myself.

I’m catching my breath as I look at them with pure anger and frustration. Hindi ko alam kung paano sila nagka ideya nang ganito. This is all stupid!

Natigilan ako nang mapansin ko kung gaano kaseryoso ang mukha ni Mama. Nag iwas ako ng tingin. Nawawala ang tapang ko kapag siya na ang kaharap. I could never beat the power she holds in this house or even… in my life.

“You call it absurd but this is the only way to keep you from doing stupid decisions again. At para na rin masigurado ko na hindi mo sisirain ang buhay mo,” she said.

My tears flow after hearing that. Sa tono ng pananalita niya ay alam ko na agad na desidido na siya. At sa ganitong sitwasyon alam kong malabo nang magbago ang isip niya.

Pero ganun pa man ay tiniis ko ang sakit na gumuguhit sa dibdib ko. And for once I’m willing to swallow my pride just to beg for my freedom. Unti unti akong lumuhod sa harap ni Mama. Nakita ko kung paano silang nagulat sa ginawa ko pero agad ding bumalik sa kawalan ng emosyo ang mukha ni Mama.

“W-what? No, Ma. Please, I don’t need anyone to keep me. I… I p-promise I won’t do anything you want but not this. P-please, I won’t do anything stupid again just please don’t do this to me.”

Napatitig siya sa akin saglit kaya akala ko ay naapektuhan siya sa sinabi ko pero nang mag iwas siya ng tingin ay nawalan na ako ng pag asa.

“My decision’s final. You know what I’m capable to do, Lyan, so don’t do anything to make me do everything even worst for you.”

Tumingin ako kay Papa pero hindi nito magawang tumingin sa akin. Wala talaga akong aasahan sa kaniya. Lahat na lang ba kami kailangang maging sunud-sunuran kay Mama?

Nanghihina akong tumayo dahil sa kawalan ng pag asa. Sobrang sikip na ng dibdib ko sa sobrang pagpipigil ng emosyon. Gusto kong sumigaw at magwala sa harap nila pero alam kong wala rin iyong silbi.