- თეჰიონ უნდა ვილაპარაკოთ.
ალფას ხმა მთელს ოთახში გაისმა.არ ვიცოდი რა უნდა მექნა მინდოდა დრო გაჩერებულიყო და ახლა აქედან გავმქრალიყავი მაგრამ გონს უნდა მოვსულიყავი და რამე გამეკეთებინა.
- აქ რას აკეთებ
- უნდა ვისაუბროთ,იცი რაზეც.
- ვერ ვხვდები აქ რა ხდება შვილო?
- არაფერი დედა ის უბრალოდ დავალების შესრულებაში გვეხმარება მე და ჯიმინს.
-კარგით მაშინ მე დაგტოვებთ და თქვენ იმეცადინეთ.
-კარგით ქალბატონო კიმ.
ღიმილით პასუხობს ჯონგკუკი
- ვისაუბროთ. რა გაინტერესებს
-იქნებ შენმა მეგობარმა დაგვტოვოს ?
-არა ჯიმინი აქ დარჩება. ვამბობ და თან სხეულში ჟრუანტელი მივლის
- შენ ჯერ ძალიან პატარა ხარ.
არამგონია შენთან რამე მქონოდა.
ცივი და საშიში მზერით მიყურებს
- იცი მე რაღაც მაქვს სათქმელი.
ხმა ამიკანკალდა
-გისმენ პატარავ
- ის შენი პატარა არაა. და ხო ის ორსულად არაა. ეს ტყუილი მე მოვიფიქრე და თუ რამე საქმე გაქვს მე მითხარი.
სიტყვით გამოვიდა ჯიმინი
ღმერთო როგორი საყვარელი და კარგია მიხარია რომ ჩემი მეგობარია .
- დამშვიდდი. უბრალოდ თეჰიონთან მინდოდა საუბარი შეგიძლია მარტო დაგვტოვო?!
გპირდები მას არაფერს დავუშავებ.
- ჯიმინ დამშვიდდი მე კარგათ ვიქნები, თუ რამე მოხდება დაგიძახებ, ახლა მარტო დაგვტოვე. ეს ჩემი შეცდომაა და მე უნდა გამოვასწორო კარგიი?
ჯიმინს აღარაფერი უთქვამს მშვიდად დაგვტოვა მე და მდუმარე ჯონგკუკი.
უეცრად ალფა მომიახლოვდა. ის იმდენად ახლოს იყო რომ მის სუნთქვას ვგრძნობდი. ამან გული საშინლად ამიჩქარა. ოთახში მხოლოდ მისი სურნელი ტრიალებდა ეს სურნელი კი თავს მაკარგვინებდა.
